30 ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “આંય તુલ હાચ્ચાં આખતાહાવ કા આજે રાતી કુકાડ બેનદા વાહાયી ચ્યા પેલ્લાજ, તું માન તીનદા નાકાર કોઅઇ દેહે કા તું માન નાંય વોળખે.”
ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં કા આંય તુલ હાચ્ચી વાત આખહુ કા આજે રાતી કુકાડ વાહાય ચ્યા પેલ્લા તું તીનદા એહેકેન આખહે કા આંય ચ્યાલ નાંય વોળખું.
યાહાટી ઈસુય શિષ્યહાન આખ્યાં કા, તુમા નાંય જાંએ કા ગોઆ માલિક કોવે પાછી યી, યાહાટી તુમહાન એઅતા રા પોડી. વોખાતેહે કા, આરદી રાતે, કા કુકડા વાહાતે, કા ઉજાળાહાવોય યી.
પિત્તરે ઈસુવાલ આખ્યાં કા, “જેરુ બોદાજ છોડીન નાહી જાય, બાકી આંય તુલ છોડીન નાંય જાંઉ.”
બાકી ચ્યે આજુ બોજ ઈંમાતે કોઅઈન આખ્યાં કા, “એને તોઆરે માન મોરાં બી પોડી, તેરુંબી આંય કોવેજ નાંય આખું કા આંય નાંય વોળખું,” એને યેજપરમાણે બોદહાય એહેંજ આખ્યાં.
બાકી ઈસુવે આખ્યાં, “પિત્તર, તુલ આંય આખતાહાવ આજે રાતી કુકાડ વાહાય ચ્યા પેલ્લા, તીનદા તું એહેકોય આખહે, ચ્યાલ આંય નાંય વોળખું.”
ઈસુવે જાવાબ દેનો, “કાય તું માંહાટી મોઅહે? આંય તુલ હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, કુકાડ વાહાય ચ્યા પેલ્લા તું તીનદા આખહે આંય નાંય વોળખું.”
તોવે ચ્યે ચાકરાણ્યે જીં ફાટકા રાખવાળી આતી, પિત્તરાલ આખ્યાં, “કાય તું યા માઅહા શિષ્યહા માઅનો હેતો?” પિત્તરે આખ્યાં, “આંય નાંય હેય.”
યાહાટી જીં માઅહું એહેકોય આખહે, કા મા પોરમેહેરાવોય બોરહો મજબુત હેય, તે ચ્યાલ હાચવીન રા જોજે, કાય એહેકેન નાંય ઓએ કા અચાનક લોબી બોનીન પાપ નાંય કોએ.