17 ઈ ચ્યે બાયહેહાટી યોક નોવાય લાગે ઓહડો સમય ઓઅરી જ્યો મોયનાવાળ્યો હેય, એને ચ્યો બાયો જ્યો પાહાહાન દુદ પાજી રિઅલ્યો હેય, ચ્યેહેલ નાહરાં બોજ કોઠાણ પોડી.
એને ચ્યાહાય ચ્યાલ પુછ્યાં, “યેં કાય આખતેહે તીં તું વોનાય રિયહો કા?” ઈસુવે જાવાબ દેનો, “હાં, એને કાય તુમાહાય પવિત્રશાસ્ત્રામાય ઈ કોદહી નાંય વાચ્યાહાં: કા પોહાહા એને દુદ પિતા પાહાહા મુયેથી, તુયે મહિમા કોઆડી?”
એને જો રાનામાય ગીયો ઓરી તો, ડોગલાં લાંહાટી પાછો ગોઓ નાંય વોળી યેય.
ચ્યા દિહહામાય લોક બોજ ગંભીર રીતે પીડિત ઓઅરી, લોકહાય કોદહી ઓહડો સામનો નાંય કોઅલો હેય જોવે પોરમેહેરે પેલ્લા દુનિયા બોનાવલા આતા, લોક પાછા એહેકેન પીડિત નાંય ઓઅરી, યાહાટી પ્રાર્થના કોઅતા રા કા ઈ બોદા હીયાળામાય નાંય બોને, જોવે મુસાફીર કોઅરા કોઠાણ પોડે.
જ્યો બાયો મોયનાવાળ્યો હેય, એને જ્યો બાયો પાહાહાન દુદ પાજી રિઅલ્યો હેય, ચ્યેહેલ નાહરાં બોજ કોઠાણ પોડી, કાહાકા દેશાવોય બોજ દુઃખ પોડી એને લોકહાન બોજ આબદા પોડી.
કાહાકા પીડા બોગવુના દિહી યેય રોયહા, એને લોક આખરી, ધન્ય હેય ચ્યો બાયો, જ્યેહે પોહેં નાંય હેય, જ્યેહેય પોહહાલ જન્મો નાંય દેનહો, જ્યેહેય કોદહી ચ્યાહાન દુદ નાંય પાજ્યાં.