6 આમી, વાડયે માલિકાપાય દોવાડાહાટી કેવળ યોકુજ માઅહું આતા, તો ચ્યા પોતે વાહલો પોહો આતો સેવાટ ચ્યે ચ્યા પાહાલ દોવાડયો કાહાકા, ચ્યે એહેકેન જાંઅયા કા, મા પોહા ચ્યા દાક રાખી.
“એઆ, યોક કુંવારી મોયના ઓઅરી એને યોકા વાહના પોહાલ જન્મો દી ચ્યા નાંવ ઈમ્માનુએલ થોવજા,” જ્યા નાંવા મોતલાબ હેય “પોરમેહેર આપહેઆરે હેય”.
મા આબહે માન બોદો ઓદિકાર દેય દેનહો, એને આબા સિવાય કાદો પાહાલ નાંય જાંઆય, તેહેકોયજ પાહા સિવાય કાદો આબહાલ નાંય જાંઆય, એને જ્યા લોકહાન આંય, પોહો નિવાડતાહાવ, ચ્યા લોક આબહાલ જાઅરી.
તો આજુ બોલીજ રીયેલ ઓલાહામાયજ યોક ઉજળા વાદળાં યેના એને ચ્યાહાન ચ્યા સાવલ્યેકોય ડાકી લેદા, એને ચ્યાહાય વાદળામાઅરે પોરમેહેરાલ બોલતા વોનાયા, “ઓ મા પ્રિય પોહો હેય, ચ્યા આખલા માનજા”.
બાકી ઈસુ ઠાવકોજ રિયો, તોવે મહાયાજકાય ચ્યાલ આખ્યાં “આંય તુલ જીવતા પોરમેહેરા નાંવે કોસામ આખતાહાવ, આમહાન જાવાબ દે તું પોરમેહેરા પોહો ખ્રિસ્ત હેતો કા?”
હોરગામાઅને પોરમેહેરાય ઈસુ બારામાય આખ્યાં કા, “ઓ મા પ્રિય પોહો હેય, યાથી આંય ખુશ હેતાંવ.”
હોરગામાઅને પોરમેહેરાય ઈસુલ આખ્યાં કા, “તું મા પ્રિય પોહો હેતો, તોથી આંય ખુશ હેય.”
પાછો વાડયે માલિકાય બિજા ચાકરાલ દોવાડયો, ચ્યાલ ચ્યાહાય માઆઇ ટાક્યો પાછો ચ્યે બોજ જાંણહાન દોવાડયા, ચ્યાહામાઅને બાકહ્યાન ઠોક્યાં, એને બાકી જાંઆહાન માઆઇ ટાકવામાય યેના.
બાકી જોવે ખેડુતાહાય ચ્યા પાહાલ યેતા દેખ્યા, તે ચ્યાહાય યોક બીજહાન આખ્યાં, ‘એલો તે વારસદાર હેય; ચાલા, એલાલ આપા માઆઇ ટાકતા, તોવે વારસો આપહે ઓઅઇ જાઅરી.’
તોવે યોક વાદળાં યેના એને ચ્યાહાન ચ્યા સાવલ્યેકોય ડાકી લેદા, એને ચ્યાહાય વાદળામાઅને પોરમેહેરાલ બોલતા વોનાયા, “ઓ મા પ્રિય પોહો હેય, ચ્યા આખલા માનજા”.
એને પવિત્ર આત્મા શરીરા રુપ લેઈને કબુતરા હારખા ચ્યાવોય ઉત્યા, એને હોરગામાઅને પોરમેહેરાય ઈસુલ આખ્યાં કા, “તું મા પ્રિય પોહો હેતો, તોથી આંય ખુશ હેતાંવ.”
એને વાદળાં માઅને આવાજ જાયો કા, “ઓ મા પોહો મા પોસાન કોઅલો હેય, ચ્યા આખલા વોનાયા.”
એને વચન યોક માઅહું બોન્યો, એને મોયા એને હાચ્ચાયેકોય પરિપૂર્ણ ઓઇન આપહેમાય વોહતી કોઅયી, એને આમહાય ચ્યા મહિમા એઅઇ, જીં પોરમેહેર આબા પાઅને યેનલા યોકને-યોક પોહા મહિમા.
પોરમેહેરાલ કાદે દેખ્યહો નાંય, બાકી પોરમેહેરા યોકનેયોક પોહો ચ્યા પોરમેહેરા પાહાય રોહે, ચ્યેય ચ્યાલ પ્રગટ કોઅયા.
માયે ઈ પોતે એઅયા એને આંય સાક્ષી દેતહાવ કા, ઓ પોરમેહેરા પોહો હેય.”
તોવે નતનએલાય ઈસુલ આખ્યાં, “ઓ ગુરુજી, તું પોરમેહેરા પોહો હેય, તું ઈસરાયેલ દેશા મહારાજા હેય.”
પોરમેહેર આબહો પોહાવોય પ્રેમ કોઅહે, એને બોદ્યોજ વસ્તુ ચ્યા તાબામાંય દેય દેનહા.
યાહાટી બોદા લોકહાન જેહેકેન આબહા આદર કોઅતેહે, તેહેકેન પોહા બી આદર કોઅરા જોજે, જો પોહા આદર નાંય કોએ, તો આબહા જ્યાંય પોહાલ દોવાડયોહો, આદર નાંય કોએત.
પાછે પોરમેહેરે પોતાના પેલ્લા પોહાલ દુનિયા હામ્મે પ્રગટ કોઇન આખહે, “પોરમેહેરા બોદાજ હોરગા દૂત યા આરાધના કોએ.”
જીં પ્રેમ પોરમેહેર આપહેવોય કોઅહે, તી યાકોય માલુમ જાયા કા પોરમેહેરાય ચ્યા યોકનેયોક પાહાલ દુનિયામાય દોવાડયો, યાહાટી કા આમા ચ્ચાકોય અનંતજીવન મેળાવજે.
આંય, યોહાન મંડળી વડીલ, ઈ પત્ર મા પ્રિય મિત્ર ગયુસાલ લોખી રિઅલો હેય, જ્યાવોય આંય હાચ્ચાં પ્રેમ કોઅતાહાંવ.