4 શિષ્ય ગાવામાય ગીયા એને ફુરક્યા વાછડાલ હેરીમાય યોકા ગાઆ બાઆપૂરૂજ યોકા ખુટાઆરે બાંદલા મિળ્યાં, એને ચ્યા ચ્યાલ છોડા લાગ્યા.
“હામ્મેને ગાવામાય જાં, એને તાં જાતાંજ તુમહાન યોક ફુરક્યા વાછડાં હેય ચ્યાવોય આજુ લોગુ કાદોજ નાંય બોઠહો, તીં બાંદલા નોજરે પોડી, ચ્યાલ છોડીન માયેપાંય લેય યા.
ઈસુવે આખ્યાં તેહે શિષ્યહાય કોઅયા એને તાં ચ્યાહાય પાસ્કા સણા જેવાણા તિયારી કોઅયી.
જોવે કાદા તુમહાન પુછે, ઈ કાય કોઅતાહા, તોવે એહેકેન આખજા, ઈસુ આમે પ્રભુલ યા ઉપયોગ કોઅના ગોરાજ હેય, એને તો ચ્યાલ તારાતુજ લેય દોવાડી.”
ચ્યાહામાઅને તાં ઉબે રીઅલે માઅહાય, ચ્યાહાન એહેકેન આખ્યાં કા, “ઈ તુમા કાય કોઅતાહા, એલા ફુરક્યા વાછડાલ કાહા છોડતાહા?”
બાકી ઈસુવા આયહે ચાકારાહાન આખ્યાં, “તો જેહે આખે તેહે કોઆ.”
બોરહો કોઅના લીદેજ આબ્રાહામ નાંવા માઅહું પોરમેહેરાય ચ્યાલ યોકે જાગે જાંહાટી હાદ્યો, આગના માનીન તો ચ્યા જાગાએસે નિંગી ગીયો જ્યાલ પોરમેહેર ચ્યાલ વારસામાય દેનારો આતો. આબ્રાહામ ઈ નાંય જાંઅતો આતો, કા કેછ જાતહાવ, તેરુંબી તો ચ્યે જાગે જાંહાટી નિકળ્યો.