49 જોવે ઈસુ ચ્યા વોનાયો તોવે ઈસુ ઉબો રોય ગીયો એને આજુ બાજુને લોકહાન ચ્યાલ લિયાહાટી આખ્યાં, એને લોકહાય ચ્યા આંદળાલ હાદિન આખ્યાં, “ઈંમાત રાખ, ઉઠ, ઈસુ તુલ હાદહે.”
એને કોલહાક લોક યોક લખવાવાળા માઅહાન ખાટલાવોય હુવાડીન ઈસુવાપાય લેય યેના, ઈસુવે જાંઅયા કા ચ્યા માયેવોય બોરહો થોવતાહા, ચ્યે લખવાવાળા માઅહાન આખ્યાં, “ઓ બાહા, ઈંમાત રાખ, તો પાપહાલ આંય માફ કોઅતાહાંવ.”
પાછે આંદળા માઅહાય ચ્યા બાર્યે ફાડકે ટાકી દેયને તારાત ઉઠયો, એને ઈસુ પાહી ગીયો.
એને ઈસુ ઉબો રિયો એને ચ્યાલ પાહી લીયા આખ્યાં, જોવે તો પાહી યેનો, તોવે ચ્યાલ ચ્યે પુછ્યાં,
ઈ વાત આખીન તી જાતી રોયી એને ચ્યે બોઅહી મરિયમેલ ઠાવકાજ હાદિન આખ્યાં, “ગુરુ ઈહીંજ હેય, એને તુલ હાદહે.”
યા લીદે ચ્યાલ જોજું આતાં, કા બોદયે વાતહેમાય બિલકુલ બિજા બોદા માઅહા હારકા બોની જાય, એટલે તો પોરમેહેરા હામ્મે આમહે દયાળુ એને બોરહાવાળો મહાયાજક બોની હોકે, એને લોકહા પાપહા માફ્યે હાટી પોતે પોતાલ બલિદાન કોઅઇ હોકે.
આમહે મહાયાજક, જો ઈસુ ખ્રિસ્ત હેય, તો આમહે બોદી કમજોરયેમાય મોદાત કોઅહે, કાહાકા ચ્યાય આપહે હારકા બોદ્યેજ જાત્યે પરીક્ષાયે સામનો કોઅયો બાકી તેરુંબી કાય પાપ નાંય કોઅયા.