22 જોવે ચ્યાય ઈસુલ ઈ વાત આખતા વોનાયો તોવે તો નિરાશ ઓઅઇ ગીયો, એને તો દુ:ખી ઓઇન જાતો રિયો, કાહાકા તો બોજ માલદાર આતો.
બિજા લોક કાટાહા જેખરાહા હારકા હેય, ચ્યાહાય તે વચન વોનાય લેદા, એને જીવના બારામાય ચિંતા, પોયહા લોબ, એને બીજી લાલચ યેઇન પોરમેહેરા વચનાલ દાબી દેના, એને ચ્યે નોકામ્યા જીવન જીવતેહે.
ઈ વાત વોનાઈન જુવાન્યો નિરાશ ઓઇન જાતો રિયો કાહાકા તો બોજ માલદાર આતો.
જોવે ચ્યાલ દોઅય દેવાડનારા યહૂદા ઈસ્કારિયોતાલ માલુમ જાયા કા ઈસુ મોઅરાંહાટી ગુનેગાર હેય, તો ચ્યાલ પોસ્તાવો જાયો એને તીહી ચાંદ્યે સીક્કાહાન મુખ્ય યાજકાપાંય એને આગેવાનાહાપાયને ફેરવી લેય યેનો.
ઈસુવાય ચ્યાએછે પ્રેમથી એઅયા એને ચ્યે ચ્યાલ આખ્યાં, “આજુ યોક વાત હેય જીં તુલ કોઅના જરુરી હેય, જો, જીં કાય તોપાય હેય તીં બોદા વેચિન ગોર-ગોરીબાહાન દેય દે, જોવે એહેકેન કોઅહે, તે તોપાય હોરગામાય મિલકાત રોઅરી એને યેયન મા શિષ્ય બોની જો.”
ઈસુવાય ચોમખી એઇન શિષ્યહાન આખ્યાં, “માલદાર માઅહાન પોરમેહેરા રાજ્યામાય જાઅના બોજ કોઠાણ હેય!”
કાહાકા હેરોદ રાજા યોહાનાલ ન્યાયી એને પોરમેહેરા પવિત્ર માઅહું જાંઅતો આતો. યાહાટી તો ચ્યાથી બિઇ ગીયો એને ચ્યાલ હેરોદિયાસ રાણ્યે પાયને બોચાવી રાખાંહાટી જેલેમાય હારેરીતે રાખ્યો, એને જોવે ચ્યાઆરે બોલે તોવે ચ્યા હાંબળીન ગાબરાય જાતો આતો બાકી ખુશ્યેથી વોનાતો આતો.
રાજાલ જુઠા લાગ્યા, બાકી જ્યાહાલ ચ્યે હાદલા ચ્યાહા હામ્મે ચ્યે કોસામ ખાદેલ, ચ્યાહાટી નાંય આખના ઈંમાત નાંય ચાલી.
પાછે ઈસુય ચ્યાહાન આખ્યાં, “હાચવીન રા, એને બોદા લોબથી બોચી રોજા, કાહાકા જીવન કિમત્યા હેય તુમહે વોદારી મિલકાતે લેદે નાંય હેય.”
બાકી તો ઈ વોનાયો તોવે તો નિરાશ ઓઈ ગીયો, કાહાકા તો બોજ માલદાર આતો.
જો કાદાં માઅહું પોરમેહેરા ઇચ્છા નુસાર દુઃખ માની લેહે, તે તો પાપ કોઅના બંદ કોઅય દી એને તો તારણ મેળવી, ઈ કાય દુઃખા વાત નાંય હેય. બાકી દુનિયા દુઃખ અનંત મોરણા એછે લેય જાહાય.
કાહાકા તુમા હારેકોય જાંઅતાહા કા કાદાબી વ્યબિચારી માઅહું, કા ખારાબ માઅહું, કા લોબ કોઅનારા માઅહું જીં મુર્તિ પાગે પોડના હારકા હેય, ઓહડા માઅહું કોવેબી ખ્રિસ્તા એને પોરમેહેરા રાજ્યા ભાગીદાર નાંય બોની.
કાહાકા દેમાસ દુનિયા વસ્તુહુવોય પ્રેમ કોઅરા લાગલો હેય, એને માન છોડીન થેસ્સાલોનિકા શેહેરામાય જાતો રિઅલો હેય, ક્રેસકેસ વિસ્વાસી બાહા ગલાતીયા વિસ્તારમાય ગીઅલો હેય, એને તીતુસ દાલમતીયા વિસ્તારમાય ગીઅલો હેય.