11 ઈસુવે ચ્યાહાન એહેકેન જાવાબ દેનો, “જો કાદો માટડો ચ્યા થેઅયેલ ફારગાતી દેયન બિજ્યે આરે વોરાડ કોએ તો ચ્યા પેલ્લી થેઅયે વિરુદ વ્યબિચાર કોઅહે.
બાકી આંય તુમહાન હાચ્ચાં આખતાહાવ કા જો કાદો પોતા થેઅયેલ વ્યબિચાર સિવાય કોઅઇ બિજા કારણથી ફારગાતી દેય, એને જો યાકોય છોડી દેનલ્યે આરે વોરાડ કોએ, તે તો વ્યબિચાર કોઅહે.”
પાછે, જોવે ઈસુ ચ્યા શિષ્યહાઆરે ચ્યે ગોઅમે યોખલો આતો, તોવે શિષ્યહાય ચ્યાલ પાછા ચ્યેજ વાતે બારામાય પુછ્યાં.
“જો કાદો માટડો ચ્યા થેઅયેલ ફારગાતી દેયન બિજ્યે થેએયે આરે વોરાડ કોએ, તે તો વ્યબિચાર કોઅહે, એને જો કાદો માટડો ફારગાતી દેનલ્યે થેઅયેઆરે વોરાડ કોઅહે, તે તેરુંબી વ્યબિચાર કોઅહે.”
બાકી જોવે ચ્યે માટડો જીવતો હેય, તાવુંજ તી બિજા માટડાઆરે વોરાડ કોએ તે તી વ્યબિચાર કોઅહે એહેકેન આખાય, બાકી જોવે તી પોતાનો માટડો મોઅઇ જાય તોવે તી નિયમા ઇસાબે છુટી ઓઅય જાહે, પાછે તી બિજા માટડાઆરે વોરાડ કોઅય તે તી વ્યબિચાર કોઅહે એહેકેન નાંય આખાય.
થેઅયેલ પોતાના શરીરાવોય ઓદિકાર નાંય હેય, બાકી ચ્યે માટડાલ ઓદિકાર હેય, તેહેકોયજ માટડાલબી પોતાના શરીરાવોય ઓદિકાર નાંય હેય, બાકી ચ્યા થેઅયેલ હેય.
વોરાડાલ માન દા, એને વોરાડામાય યોકબીજાવોય ઈમાનદાર રોય, કાહાકા પોરમેહેર વ્યેબીચાર્યાહા, એને ખારાબ કામ કોઅનારા લોકહા ન્યાય કોઅરી.