2 એને કોલહાક લોક યોક લખવાવાળા માઅહાન ખાટલાવોય હુવાડીન ઈસુવાપાય લેય યેના, ઈસુવે જાંઅયા કા ચ્યા માયેવોય બોરહો થોવતાહા, ચ્યે લખવાવાળા માઅહાન આખ્યાં, “ઓ બાહા, ઈંમાત રાખ, તો પાપહાલ આંય માફ કોઅતાહાંવ.”
કાહાકા બોદાજ ચ્યાલ દેખીન ગાબરાઈ ગીઅલા આતા, બાકી તારાતુજ ઈસુવે ચ્યાહાન હાત કોઇન આખ્યાં, “ઈંમાત રાખા, આંય ઈસુ હેતાઉ ગાબરાયાહા મા.”
એને બોદા સિરીયા વિસ્તારામાય ચ્યા ખોબાર ફેલાય ગીયી, તોવે જ્યા બિમાર આતા, જ્યાહાલ જુદા-જુદા જાત્યા રોગ એને દુ:ખામાય પીડાલા આતા, એને જ્યાહાલ બુત લાગલા એને મિરગ્યે લોખવાવાળે આતેં, એને ચ્યા બોદહાન ચ્યાહાય ચ્યાપાય લેય યેને એને ચ્યાય ચ્યા બોદા દુખ્યાહાલ હારેં કોઅયે.
જેહેકોય જ્યાહાય આમે વિરુદ પાપ કોઅલા આતાં, ચ્યા વિરુદયાહાલ આમાહાય માફ કોઅયા, તેહેકોય તુંબી આમહે પાપહા માફ કોઓ.
ઈ વોનાઈન ઈસુવાલ નોવાય લાગી, એને જ્યેં ચ્યા પાહલા યી રીઅલે આતેં, આંય તુમહાન “હાચ્ચાંજ આખતાહાવ કા માયે ઈસરાયેલ દેશામાય બી યોક ઓહડા માઅહું નાંય દેખ્યહા, જો યા ગેર યહૂદ્યા હારકા માયેવોય બોરહો કોઅહે.
જોવે જુંજડા પોડી ગીયા તોવે માઅહે ઈસુવાપાય બોજ જાત-જાત્યા દુખ્યાહાન એને જ્યાહામાય બુત વોળાગલા આતા ચ્યાહાન લેય યેને એને ઈસુવે ચ્યા બુતહાન ચ્યા વચના કોયન કાડી ટાક્યા, એને બોદા દુખ્યાહાન હારાં કોઅયા.
ઈસુવે ચ્યે એછે ફિરીન ચ્યેલ આખ્યાં, બોઅહી ઈંમાત રાખ, માયે તો બોચાવ કોઅલો હેય કાહાકા તુયે માયેવોય બોરોહો કોઅલો હેય, આમી તુલ એલી બિમારી નાંય લાગે તોવે તી બાય તારાત હારી ઓઅઇ ગીયી.
કાય આખના હેલ્લા હેય? તો પાપ માફ ઓઅઇ ગીયા ઈ આખના હેલ્લા હેય, કા ઉઠ ચાલા લાગ, ઈ આખના હેલ્લા હેય?
બાકી તુમહાન ખોબાર પોડા જોજે કા માન એટલે માઅહા પોહાલ દોરત્યેવોય લોકહા પાપ માફ કોઅના ઓદિકાર દેનલો હેય.” ચ્યાહાટી ઈસુ લખવાવાળા માઅહાન આખહે. “તુલ આંય આખતાહાવ, ઉઠ, તો ખાટલા લેઈને ગોઓ જો.”
દિહી બુડયા પાછે, રુવાળા પોડી ગીયા તોવે માઅહે ઈસુવાપાય બોજ જાત-જાત્યા દુખ્યાહાન એને બુત લાગલાહાન લેઈને યેને.
જોવે ઈસુ ચ્યા વોનાયો તોવે ઈસુ ઉબો રોય ગીયો એને આજુ બાજુને લોકહાન ચ્યાલ લિયાહાટી આખ્યાં, એને લોકહાય ચ્યા આંદળાલ હાદિન આખ્યાં, “ઈંમાત રાખ, ઉઠ, ઈસુ તુલ હાદહે.”
ઈસુવે ચ્યે બાયેલ આખ્યાં, “મા બોઅહી, માયે તો બોચાવ કોઅલા હેય કાહાકા તુયે માયેવોય બોરોહો કોઅલો હેય, આમી તુલ એલી બિમારી નાંય લાગે, શાંત્યે કોઅઇ જો.”
કાહાકા બોદાજ ચ્યાલ દેખીન ગાબરાઈ ગીઅલા આતા બાકી તારાતુજ ઈસુવે ચ્યાહાન હાત કોઇન આખ્યાં, “ઈંમાત રાખા, આંય ઈસુ હેતાઉ ગાબરાયાહા મા.”
માયે તુમહાન યો વાતો યાહાટી આખ્યાં, યાહાટી કા તુમહાન મા લીદે શાંતી મીળે, દુનિયામાય તુમહાન આબદા પોડી, બાકી ઈંમાત રાખા, માયે યા દુનિયા શાસક એટલે સૈતાનાલ આરવી દેનલો હેય.”
ચ્યાલ કાદા માઅહા ગોરાજ નાંય આતી કા, માઅહા બારામાય ચ્યાલ આખે, કાહાકા તો જાંઅતો આતો કા માઅહા મોનામાય કાય હેય?
તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “ઓ પાહાહાય, કાય તુમહાપાય કાય ખાઅના હેય?” ચ્યાહાય જાવાબ દેનો, “નાંય.”
તો પાઉલાલ વાતો કોઅતા વોનાય રિઅલો આતો, એને પાઉલે ચ્યાએછે યોકદીઠ એઅયા કા યાલ હારાં ઓઅના બોરહો હેય.
ઓલે લોગુ કા રુંબાળ એને ફાડકો ચ્યાહા આંગાલ લાવીન બીમાર્યાહાવોય ટાકતા આતા, એને ચ્ચે ચ્યાહા બીમાર્યેહેથી હારાં ઓઅઇ જાતે આતેં, એને બુતડે નિંગી જાયા કોઅતે આતેં.
ચ્યે રાતી પ્રભુ ઈસુય પાઉલાલ જાગે યેયન ઉબા રોયન આખ્યાં, “ઓ પાઉલ, ઈંમાત રાખ, કાહાકા જેહેકેન તુયે યેરૂસાલેમ શેહેરમાય મા સાક્ષી દેની, તેહેકોયનુજ તુલ રોમમાય બી સાક્ષી દાં પોડી.”
ફક્ત ઓલહાંજ નાંય, બાકી આપહે પ્રભુ ઈસુ ખ્રિસ્તાકોય પોરમેહેરાઆરે આપહે મેળમિલાપ ઓઅય ગીઅલો હેય, યાહાટી આપા પોરમેહેરામાય આનંદિત હેજે.
બાકી કાદો આખી હોકે, “તુલ બોરહો હેય, એને આંય હારેં કામે કોઅતાહાંવ,” બાકી આંય આખતાહાવ, તું માન સાબિત કોઓ કા તુલ હારેં કામ કોઅયા વોગાર બોરહો હેય, એને આંય આપહે બોરહો આપહે હારેં કામ કોઅવાથી તુલ સાબિત કોયદિહી.