6 ઓ પ્રભુ, મા ચાકાર ગોઅમે લોકવાકોય બિમાર હેય તો ગોઅમે પાથાર્યેવોય પોડલો હેય.
એને બોદા સિરીયા વિસ્તારામાય ચ્યા ખોબાર ફેલાય ગીયી, તોવે જ્યા બિમાર આતા, જ્યાહાલ જુદા-જુદા જાત્યા રોગ એને દુ:ખામાય પીડાલા આતા, એને જ્યાહાલ બુત લાગલા એને મિરગ્યે લોખવાવાળે આતેં, એને ચ્યા બોદહાન ચ્યાહાય ચ્યાપાય લેય યેને એને ચ્યાય ચ્યા બોદા દુખ્યાહાલ હારેં કોઅયે.
ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “આંય યેયન ચ્યાલ હારો કોઅહી.”
એને કોલહાક લોક યોક લખવાવાળા માઅહાન ખાટલાવોય હુવાડીન ઈસુવાપાય લેય યેના, ઈસુવે જાંઅયા કા ચ્યા માયેવોય બોરહો થોવતાહા, ચ્યે લખવાવાળા માઅહાન આખ્યાં, “ઓ બાહા, ઈંમાત રાખ, તો પાપહાલ આંય માફ કોઅતાહાંવ.”
જોવે તો હોરગા દૂત જ્યાંય ચ્યાઆરે વાતો કોઅયો તો ચાલ્યો ગીયો, તોવે ચ્યેય બેન ચાકાર, એને જ્યા ચ્યા પાહી રિયા કોઅતા આતા ચ્યાહામાઅને યોક પોરમેહેરા ભક્તિ કોઅનારા સીપાડાલ હાદ્યા.
કાહાકા જોવે ફિલીપાય હુકુમ કોઅયો તોવે બોજ જાંઅહા માઅને બુતા આત્મે મોઠેરે બોંબલીન નિંગી ગીયા, એને બોજ લખવા બિમારી એને લેંગડે બી હારેં કોઅલે ગીયે.
તાં ચ્યાલ એનિયાસ નાંવા લખવા રોગી માઅહું મિળ્યો, જો આઠ વોરહાથી ખાટલે પોડી રોઅલો આતો.
યા લીદે, નાંય તે યુનાની લોક, નાંય યહૂદી, નાંય સુન્નત કોઅલા, નાંય ગેર યહૂદી, નાંય જંગલી, નાંય પારદેશી, નાંય ગુલામ, નાંય દોણી, યાહા વોચમાય કાયજ ભેદભાવ નાંય હેય, કેવળ બોદાંજ ખ્રિસ્ત હેય એને તો બોદાહામાય હેય.
ઓ દોણહ્યાય, તુમહે ચાકારાહા આરે પક્ષપાત વોગર એને યોક હારકો વ્યવહાર કોઆ, ઈ હોમજીન કા હોરગામાય તુમહે બી યોક દોણી હેય.
એને જ્યાહા દોણી વિસ્વાસી હેય, ચ્યા લીદે ચ્યાહાન વોછા આદર નાંય કોઅરા જોજે, બાકી ચ્યાહા હારેકોય સેવા કોઅરા જોજે, કાહાકા જ્યા લોક ચ્યાહા કામા ફાયદો લી રીયહા ચ્યા વિસ્વાસી એને પ્રેમ કોઅનારે હેય, તું યે વાતહેલ હિકાડ એને હોમજાડ.
તું ચ્યાલ કેવળ તો ગુલામુજ નાંય હોમાજતો, તો યોક ગુલામા કોઅતો મોઠો હેય, આમી તો યોક આર્યો વિસ્વાસી હેય જ્યાવોય તું પ્રેમ કોઇ હોકતોહો, આંય ચ્યાલ બોજ પ્રેમ કોઅતાહાંવ, બાકી તુલ ચ્યાલ બેની રુપામાય આજુબી વોદારી પ્રેમ કોઅરા જોજે, એટલે તો ગુલામા રુપામાય એને યાહાટી તો ખ્રિસ્તામાય યોક વિસ્વાસી બાહા હેય.