16 જોવે જુંજડા પોડી ગીયા તોવે માઅહે ઈસુવાપાય બોજ જાત-જાત્યા દુખ્યાહાન એને જ્યાહામાય બુત વોળાગલા આતા ચ્યાહાન લેય યેને એને ઈસુવે ચ્યા બુતહાન ચ્યા વચના કોયન કાડી ટાક્યા, એને બોદા દુખ્યાહાન હારાં કોઅયા.
તોવે લોક યોક આંદળો-મૂકો જ્યાલ બુત વોળાગલો આતો, ઈસુપાય લેય યેને, એને ઈસુય ચ્યાલ હારાં કોઅયા, એને તો બોલા એને એઅરા લાગ્યો.
જોવે તો મેરાવોય પોઅચ્યો, તોવે બોજ માઅહા ટોળો એઅયો, એને ચ્યાહાવોય ચ્યાલ દયા યેની એને જ્યેં દુ:ખ્યે આતેં, ચ્યે ચ્યાહા દુખાહાન હારાં કોઅયા.
ઈસુવે ચ્યે આથ દોઅયો એને ચ્યેમાઅને જોરાં તારાતુજ ઉતી ગીયા, એને ઉઠીન તી ઈસુ એને ચ્યા શિષ્યહા ગાવાર ચાકરી કોઅતી લાગી.
એને ડુકરાહા ગોવાળ નાહી પોડ્યા, એને શેહેરામાય જાયને યે બોદયે વાતહેબારામાય એને જ્યાહામાય બુત આતા ચ્યા બારામાય બોદહાન ખોબાર દેની.
એને કોલહાક લોક યોક લખવાવાળા માઅહાન ખાટલાવોય હુવાડીન ઈસુવાપાય લેય યેના, ઈસુવે જાંઅયા કા ચ્યા માયેવોય બોરહો થોવતાહા, ચ્યે લખવાવાળા માઅહાન આખ્યાં, “ઓ બાહા, ઈંમાત રાખ, તો પાપહાલ આંય માફ કોઅતાહાંવ.”
એને ઓલહામાય લોક યોક લખવાવાળા માઅહાન ચાર માઅહાકોય ઉચકીન ઈસુવાપાય લેય યેના.
કાહાકા ઈસુવે ચ્યાલ પેલ્લાજ આખ્યેલ, “ઓ બુતડાહાય યામાઅને નિંગી જાં.”
જોવે ઈસુય દેખ્યાકા, આજુબી બોજ ગીરદી ઓઅઇ રિઅલી હેય, તોવે ચ્યા બુતાલ દોમકાડીન આખ્યાં કા, “ઓ બુત, જીં યા પોહાલ બોઅરો બોનાવી રોયહો એને બોલાહાટી રોકી રોયહો, આંય તુલ એહેકેન આગના કોઅતાહાંવ, કા એલામાઅને નિંગી જો, એને પાછો વોળી યેયના નાંય.”
ઈસુય ચ્યેલ એઇન હાદ્યા, એને આખ્યાં, “ઓ બાઈ, તું તો નોબળાયે માઅને હારી ઓઈ ગીયી.”
દિહી બુડતા સમયે માઅહે બોજ જાત-જાત્યા દુખ્યાહાન ઈસુવાપાય લેય યેને એને યોકા-યોકાલ આથ લાવીન ચ્યે ચ્યાહાન હારાં કોઅયા.
એને બોજ માઅહા માઅને બુત નિંગી ગીયા એને બોંબલા લાગ્યા કા તું પોરમેહેરા પોહો હેય, બાકી ઈસુવે ચ્યાહાન દોમકાડયા એને આખા નાંય દેના, કાહાકા ચ્યાહાન ખોબાર આતી કા તો ખ્રિસ્ત હેય.
જીં કાય પ્રેષિત કોઅતા આતા ચ્યા લીદે લોક બિમાર્યાહાન વાટેવોય લેય યેયન પાથારી એને ખાટલાહાવોય હુવાડી દાં આતેં, કા જોવે પિત્તર યેય, તોવે ચ્યા છાવાડીજ ચ્યાહામાઅને કાદાવોય પોડી જાય.