14 જોવે ઈસુ સિમોન પિત્તરા ગોઓ ગીયો તોવે સિમોન પિત્તરા હાહુ બોજ જોરાવલી આતી.
પિત્તરે આખ્યાં, “હાં, તો દેહે.” જોવે પિત્તરા ગોઅમે યેનો, તોવે ચ્યા આખના પેલ્લાજ ઈસુય પિત્તરાલ પુછ્યાં, “ઓ સિમોન, તુલ કાય લાગહે? દુનિયા રાજા કોઅહા લોકહા પાયને કર લેતહા? ચ્યાહા પાહાહા પાયને કા બીજહા પાયને?”
ઈસુવે ચ્યે આથ દોઅયો એને ચ્યેમાઅને જોરાં તારાતુજ ઉતી ગીયા, એને ઉઠીન તી ઈસુ એને ચ્યા શિષ્યહા ગાવાર ચાકરી કોઅતી લાગી.
ઈસુય ચ્યાલ આખ્યાં “કોલાહા દોર હેતા એને આકાશામાય ઉડતા ચિડહા ગોરા હેતા, બાકી આંય, માઅહા પોહાપાય યોક ગુઉ બી નાંય હેય કા જાં આંય હૂવી હોકુ.”
કાહાકા બિજા પ્રેષિત એને પ્રભુ બાહા યાકૂબ એને યહૂદા એને કેફા ચ્યાહા પોતાની થેએયેહેલ આરે લેય જાતહા જોવે ચ્યા મુસાફરી કોઅતાહા, તે આમહાનબી ઓ ઓદિકાર હેય કા કાદી વિસ્વાસી થેએયે આરે વોરાડ કોઇન પોતાની થેએયેહેલ આરે લેય ફિરજે.
યાહાટી ઈ બોજ મહત્વા હેય કા અધ્યક્ષામાય યા ગુણ રા જોજે, ચ્યામાય દોષ નાંય રોય, યોકુજ થેએયે માટડો રા જોજે, પોતાના મન તાબામાંય રાખનારો, હોમાજદાર, માનાપાના લાયકે, ગાવારાહા ચાકરી કોઅનારો, પોરમેહેરા વચન હારેં રીતેકોય હિકાડાંહાટી લાયકે ઓઅરા જોજે.
ઓહડા લોક વોરાડ કોઅરા એને કોલહાક ખાઅના વસ્તુહુલ ખાં રોકતાહા, બાકી પોરમેહેરાય ઈ બોદા યાહાટી બોનાડ્યા બોરહો કોઅનારા એને હાચ્ચાઇ જાઅનારાં ચ્ચાલ ધન્યવાદા કોઇન ખાય.
વોરાડાલ માન દા, એને વોરાડામાય યોકબીજાવોય ઈમાનદાર રોય, કાહાકા પોરમેહેર વ્યેબીચાર્યાહા, એને ખારાબ કામ કોઅનારા લોકહા ન્યાય કોઅરી.