1 “તુમા બિજા લોકહાવોય દોષ મા લાવહા, તે તુમાહાવોય બી બિજા લોક દોષ નાંય લાવી.
કાહાકા જ્યે પરમાણે તુમા દોષ લાવતેહે, ચ્યેજ પરમાણે પોરમેહેર તુમાહાવોય બી દોષ લાવી, એને જ્યે રીતે, તુમા બીજહા ન્યાય કોઅતાહા, તેહેકોયજ પોરમેહેર તુમહે બી ન્યાય કોઅરી.”
ઓ ડોંગી, પેલ્લો તો મોઠયો-મોઠયો બુલ્યો હુદરાવી લે, પાછે તું હારેં રીતે તો બાહા બુલ હુદરાવાહાટી ચ્યા મોદાત કોઅય હોકહે.
તુમા બીજહાવોય દોષ મા થોવહા, યાહાટી કા તુમાહાવોય બી કાદો દોષ નાંય થોવે. કાદાલ દોષી મા ઠોરવાહા તે પોરમેહેર તુમહાનબી દોષી નાંય ઠોરવી. માફ કોઆ, તે પોરમેહેર તુમહાનબી માફ કોઅરી.
તું તો બાહા પાપ કાહા એઅતોહો, જોવે તો જીવનમાય યોક મોઠા પાપ હેય જો તો ડોળામાય હુકળા હારકો હેય.
જોવે ચ્યા પુછતા રોયા, તોવે ઈસુવે ઉબા રોઇન ચ્યાહાન આખ્યાં, “તુમહેમાય જ્યાંય કોદહી પાપ નાંય કોઅયાહાં તોજ પેલ્લો દોગાડ ઠોકે.”
ઓ મા બાહાબોઅયેહેય, તુમહામાઅને બોજ જાંએ મંડળ્યેમાય પોરમેહેરા વચન હિકાડના શિક્ષક નાંય બોને, કાહાકા તુમા જાંઅતાહા, કા બીજહા તુલનામાય હિકાડનારાહા ન્યાય એને આજુ વોદારે કોઠોરતાથી કોઅલી જાય.