34 યાહાટી હાકાળ્યા દિહયા બારામાય ચિંતા મા કોઅહા, કાહાકા હાકાળ્યો દિહી આપેજ ચિંતા લી યી, આજ્યા દિહા હાટી આજ્યા દુઃખ બો હેય.”
આમહાન રોજ દિહી ખાઅના દે જીં આમહાન ચ્ચા દિહા હાટી જોજહે.
યાહાટી આંય તુમહાન આખહુ કા, શારીરિક જીવના ચિંતા મા કોઅહા કા આમા કાય ખાઉં, એને કાય પિયહું, એને નાંય તે આપહે શરીરા ચિંતા કોઅના, કા આમા કાય પોવહું. કાહાકા જીવન ખાઅનાથી, એને શરીર ફાડકાહા કોઅતા વોદારે કિમત્યા નાંય હેય કા?
કાય તુમહેમાઅને કાદોબી જીવના બારામાય ચિંતા કોઅવાથી પોતે જીવન લાંબાવી હોકહે?
બાકી પ્રભુ ઈસુય જાવાબ દેનો, કા “માર્થા, ઓ માર્થા; તું બોજ વાતહે ફિકાર કોઅતીહી, એને ગાબરાતીહી.
આમહાન બોદા દિહા ખાઅના દે, જીં ચ્યા દિહા હાટી જોજહે.
જોવે માઅહે તુમહાન ચ્યા સોબાયે ઠિકાણે એને આગેવાન એને ઓદિકાર્યાપાય દોયન લેય જાય, તોવે કાય જાવાબ દેઅના, કા કાય આખના, ચ્યા ચિંતા નાંય કોઅના.
પાછે ઈસુય ચ્યા શિષ્યહાન આખ્યાં, ચ્યાહાટી આમા તુમહાન આખતાહાવ, કા શારીરિક જીવના ચિંતા મા કોઅહા આમા કાય ખાઉં એને કાય પિયહું; પાછા આમા શરીરામાય કાય પોવહું.
આંય તુમહાન શાંતી દેતહાવ એટલે તી શાંતી જીં માયેપાંય હેય, ઈ તી શાંતી નાંય જીં દુનિયા દી હોકહે, તોહડી આંય નાંય દાંઉ, તુમા મોનામાય દુ:ખી નાંય ઓઅતા એને બીયહા મા.
માયે તુમહાન યો વાતો યાહાટી આખ્યાં, યાહાટી કા તુમહાન મા લીદે શાંતી મીળે, દુનિયામાય તુમહાન આબદા પોડી, બાકી ઈંમાત રાખા, માયે યા દુનિયા શાસક એટલે સૈતાનાલ આરવી દેનલો હેય.”
એને બોદા શેહેરાહામાય શિષ્યહા મન સ્થિર કોઅતા રિયા, એને ઈ હિકાડતા આતા કા બોરાહામાંય બોની રા, એને ઈ આખતા આતા, આપહાન મોઠા દુ:ખ ઉચકીન પોરમેહેરા રાજ્યામાય પ્રવેશ કોઅરા પોડી.
કોઅયેહેજ વાતે ચિંતા મા કોઅહા, બાકી બોદયે પરિસ્થીતીમાય તુમહે નિવેદન પ્રાર્થના એને વિનાંતી કોય ધન્યવાદા હાતે પોરમેહેરાલ આખા.
પોરમેહેરાલ આપહે બોદ્યો પરેશાન્યો એને ચિંતાયો આખા કાહાકા તો તુમહે કાળજી કોઅહે.