27 કાય તુમહેમાઅને કાદોબી જીવના બારામાય ચિંતા કોઅવાથી પોતે જીવન લાંબાવી હોકહે?
પોતાના ટોલપ્યે બી કોસામ નાંય ખાઅના કાહાકા તું યોક કીહ્યાલ બી ઉજળો નાંય કોઅઇ હોકે, કા નાંય કાળો કોઅઇ હોકતોહો.
યાહાટી આંય તુમહાન આખહુ કા, શારીરિક જીવના ચિંતા મા કોઅહા કા આમા કાય ખાઉં, એને કાય પિયહું, એને નાંય તે આપહે શરીરા ચિંતા કોઅના, કા આમા કાય પોવહું. કાહાકા જીવન ખાઅનાથી, એને શરીર ફાડકાહા કોઅતા વોદારે કિમત્યા નાંય હેય કા?
“એને ફાડકાહાહાટી કાહા ચિંતા કોઅતાહા? જાડયેમાયને ફૂલજાડવાલ તુમા દિયાન કોઆ, ચ્યે કેહેકેન વોદતેહે, ચ્યે કાય મેહનાત નાંય કોએત, એને ચ્યે ફાડકે બી નાંય બોનાડે.”
“યાહાટી તુમા ચિંતા કોઇન ઈ મા આખહા, કા આમા કાય ખાહું, એને કાય પિયહું, એને કાય પોવહું?
યાહાટી હાકાળ્યા દિહયા બારામાય ચિંતા મા કોઅહા, કાહાકા હાકાળ્યો દિહી આપેજ ચિંતા લી યી, આજ્યા દિહા હાટી આજ્યા દુઃખ બો હેય.”
બાકી પ્રભુ ઈસુય જાવાબ દેનો, કા “માર્થા, ઓ માર્થા; તું બોજ વાતહે ફિકાર કોઅતીહી, એને ગાબરાતીહી.
જોવે માઅહે તુમહાન ચ્યા સોબાયે ઠિકાણે એને આગેવાન એને ઓદિકાર્યાપાય દોયન લેય જાય, તોવે કાય જાવાબ દેઅના, કા કાય આખના, ચ્યા ચિંતા નાંય કોઅના.
પાછે ઈસુય ચ્યા શિષ્યહાન આખ્યાં, ચ્યાહાટી આમા તુમહાન આખતાહાવ, કા શારીરિક જીવના ચિંતા મા કોઅહા આમા કાય ખાઉં એને કાય પિયહું; પાછા આમા શરીરામાય કાય પોવહું.
બાકી હાચ્ચાંજ પોરમેહેરાય આપહે શરીરા અવયવાહાલ ચ્યા ઇચ્છાકોય બરાબર જગ્યે બોનાવલા હેય.
કોઅયેહેજ વાતે ચિંતા મા કોઅહા, બાકી બોદયે પરિસ્થીતીમાય તુમહે નિવેદન પ્રાર્થના એને વિનાંતી કોય ધન્યવાદા હાતે પોરમેહેરાલ આખા.
પોરમેહેરાલ આપહે બોદ્યો પરેશાન્યો એને ચિંતાયો આખા કાહાકા તો તુમહે કાળજી કોઅહે.