22 “ડોળો શરીરાહાટી દિવા રોકો હેય: જોવે તો ડોળો ચોખ્ખો રોય, તોવે તો બોદા શરીર ઉજવાડામાય ઓરી.
એને લોક દિવો લાવીન ચ્યાલ ટોપલ્યે તોળે નાંય થોવે, બાકી ચ્યાલ દીવત્યાવોય થોવતેહે, તોવે ચ્યા કોઇન બોદા માઅહા લોગુ ઉજવાડો પોઅચી હોકહે.
એને ચ્યે દિનેરોજ યોક મોનાકોય દેવાળામાય બેગે ઓએત એને ગોઅહે-ગોઅહે પ્રભુભોજમાય ભાગી ઓએ એને ઉદાર મોનાકોય આનંદાકોય ચ્યે ઈળી-મિળીન ખાઅના ખાતે આતેં.
બાકી આંય બિઅતાહાવ કા જેહેકેન સૈતાનાય હાપા હારકા પોતાના ચતુરાયથી પેલ્લી થેએ હવ્વાયેલ છેતરી, તેહેકેનુજ તુમહે મોન નિખાલસ એને પવિત્રતાથી જીં ખ્રિસ્તાહાતે રા જોજે કાય નાશ નાંય કોઅલે જાય.
ઓ ચાકારાહાય, દોરતીવોય જ્યા તુમહે દુનિયાવાળા ઘોણી હેય, સાવધાનીકોય ચ્યાહા આદર એને સન્માન કોઆ, કેવળ દેખાવો મા કોઅહા, તુમહામાય હર યોકાલ બિઅતા એને કાપતા જેહેકેન ખ્રિસ્તા, આગના માનતાહા તેહેકેન દોણ્યાબી આગના માના જોજે.
ઓ ગુલામાહાય, દુનિયામાય જ્યા તુમહે દોણી હેય, ચ્યાહા બોદ્યો વાતો માના, માઅહાન ખુશ કોઅનારા હારકા દેખાડાહાટી નાંય, બાકી ઈમાનદારીકોય એને પ્રભુલ આદર દેયને કામ કોઆ.