47 યા લોકહામાંઅરે કોલહાક લોક જ્યા તાં ઉબા આતા, ચ્યા વોનાયા બાકી ચ્યા જુઠી રીતે હોમજ્યા એને યોકાબીજાલ આખ્યાં, “વોનાયા, તો ભવિષ્યવક્તા એલીયાલ હોરગામાઅને પોતે મોદાત કોઅરાહાટી હાદી રિઅલો હેય.”
જો તુમા હાચ્ચાં યે વાતેહેવોય બોરહો કોઅતેહે તે વોનાયા, ઓ યોહાનુજ એલીયા હેય, જ્યા યેઅના બારામાય ભવિષ્યવક્તાહાય આખલા આતા.
તીન વાગે લગભગ, ઈસુવે મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં કા, “એલોઈ, એલોઈ, લમા શબકથની?” એટલે, “ઓ મા પોરમેહેર, ઓ મા પોરમેહેર, તુયે માન કાહા છોડી દેનોહો?”
એને ચ્યા માઅહા માઅને યોક માઅહું દાંહાદી ગીયા, યોક પોંચ લેદો, એને ચ્યાલ ખાટામાય બુડવી દેના, એને વાતડયે લાકડયેઉપે બાંદિન ચ્યાલ ચુહૂરાં દેના.