45 પાછા શિષ્યહાપાય યેયન ચ્યે ચ્યાહાન આખ્યાં, આજુબી તુમા હુતલાજ રા એને આરામ કોઅતાજ રા, ઓલહાંજ આમી, “એઆ આમી મા સમય યેય ગીઅલો હેય માન, માઅહા પોહાલ પાપી લોકહા આથામાય દેય દી.
ચ્યે આખ્યાં શેહેરામાય ફલાણા પાય જાયા એને ચ્યાલ આખી દેજા કા ગુરુ આખહે કા, મા દિહી પાહાય યેય પોઅચ્યોહો, તો ગોઆમાય આંય મા શિષ્યહાઆરે પાસ્કા સણા જેવાણ કોઅહી.
આમી પાસ્કા સણ એને બેખમીર બાખ્યે સણ બેન દિહયા પાછે સુરુ ઓઅનારો હેય, એને માન, માઅહા પોહાલ હુળીખાંબાવોય ચોડવાહાટી દોઆડી દી.
ચ્યાહાન છોડીન તો પાછો ગીયો, એને તીજ વાત પાછી આખીન, તીજેદા પ્રાર્થના કોઅયી.
ઉઠા, ચાલા, એઆ, જો માન દોઅવાડી દાંહાટી મોદાત કોઅઇ રિઅલો હેય, તો આમી યેય રિઅલો હેય.”
પાછો ઈસુ વાહાયોક દુઉ ગીયો એને મેંડયે પોડયો એને પોતે ચેહેરો દોરત્યેવોય ટેકાડી દેનો એને પોરમેહેરાલ પ્રાર્થના કોઅયી, જોવે તો યોજનામાય શક્ય ઓરીતે માન યા દુઃખામાઅને બોચાડ જીં માયેવોય યેનારાં હેય,
જોવે આંય દિનેરોજ દેવાળામાય તુમહેઆરે રોઇન હિકાડૂ, તેરુંબી તુમહાય માન નાંય દોઓયેલ. બાકી આમીતે તુમહે સમય હેય, એને આંદારાં ઓદિકાર ચાલહે.”
તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, તો સમય યેય ગીઅલો હેય, કા માન માઅહા પોહા મહિમા ઓએ.
આમી મા મોન દુ:ખી ઓઅઇ ગીયા એને આંય કાય આખું? કા, “ઓ આબા, માન યે પીડા સોમયામાઅને બોચાવ?” એહેકેન નાંય, બાકી આંય યા દુનિયામાય ચ્યા હાટીજ યેનહો કા દુઃખ બોગવું.
પાસ્કા સણા પેલ્લા જોવે ઈસુ જાંઆય ગીયો, કા મા સમય યેય ગીયહો, કા દુનિયા છોડીન પોરમેહેર આબહાહી પાછો ફિરી જાવ, તોવે ચ્યાવોય બોરહો કોઅનારા લોકહાવોય, જ્યેં દુનિયામાય આતેં, જેહેકેન તો પ્રેમ કોઅતો આતો, સેલે લોગુ તેહેકેન પ્રેમ કોઅતો રિયો.
ઈસુવે ઈ આખ્યાં પાછે આકાશા એછે એઇન આખ્યાં, “ઓ આબા, તો સમય યેય ગીયહો, કા તું પોહા મહિમા કોઓ, કા પોહોબી તો મહિમા કોએ.