40 તો પાછો શિષ્યહાપાય યેનો તોવે ચ્યે ચ્યાહાન હુતલા દેખ્યા એને પિત્તરાલ આખ્યાં, “કાય તુમહાન યોક કલાક બી નાંય જાગતા રોવાયાં?
જોવે વોવડાલ યાં વાઆ લાગી ગીયી, તોવે ચ્યે બોદહયેન નિંદ યા લાગી, એને ચ્યો હૂવી ગીયો.”
પિત્તરે આખ્યાં, “એને તોઆરે માન મોરાં બી પોડી, તેરુંબી આંય કોવેજ નાંય આખું કા આંય નાંય વોળખું,” એને યેજપરમાણે બોદા શિષ્યહાય એહેંજ આખ્યાં.
તોવે ચ્યે શિષ્યહાન આખ્યાં, “મા જીવ બોજ દુઃખી હેય, ઓહડા લાગહે કા મા જીવ નિંગી જાય: તુમા ઈહીં રિયા એને જાગતા રોજા.”
જાગતા એને પ્રાર્થના કોઅતા રા, કા તુમા પરીક્ષામાય નાંય પોડે, તુમહે આત્મા તે હાચ્ચાં કોઅરા તિયારી હેય, બાકી શરીર નોબળાં હેય.”
પાછા યેઇન ઈસુય ચ્યાહાન હુતલા દેખ્યા, કાહાકા ચ્યાહા ડોળા નિંદે કોઇન બાઆય ગીઅલા આતા.
જોવે ઈસુ પાછે યેનો એને ચ્યાય તીની શિષ્યહાન હુતલા દેખ્યા ને પિત્તરાલ આખ્યાં, “ઓ સિમોન, કાય તું હુવીજ રિયહો? કાય તુમહાન યોક કલાક બી નાંય જાગતા રોવાયાં?
પાછે પ્રાર્થના માઅને ઉઠીન તો શિષ્યહાપાય ગીયો, તોવે ચ્યા નિરાશા લેદે હુતલા દેખ્યા.
બાકી પિત્તર એને ચ્યા હાંગાત્યા ચ્ચાઆરે નિંદેમાય આતા, બાકી જોવે ચ્યા પુરાં રીતે કોઅય જાગી ઉઠયા, તોવે ચ્યાહાય ઈસુ મહિમા એને ઈસુઆરે ઉબા રીઅલા બેન માટડાહાલ દેખ્યા.