18 ચ્યે આખ્યાં શેહેરામાય ફલાણા પાય જાયા એને ચ્યાલ આખી દેજા કા ગુરુ આખહે કા, મા દિહી પાહાય યેય પોઅચ્યોહો, તો ગોઆમાય આંય મા શિષ્યહાઆરે પાસ્કા સણા જેવાણ કોઅહી.
જો કાદાં તુમહાન કાય પુછે, તોવે એહેકેન આખજા,? ઈસુ આમે પ્રભુલ યા ઉપયોગ કોઅના ગોરાજ હેય, એને તો ચ્યાલ તારાતુજ લેય દોવાડી.”
એને તુમા કાદાલ “માલિક” મા આખહા કાહાકા તુમહે માલિક યોકુજ હેય, એટલે ખ્રિસ્ત.
તુમા ગુરુજી નાંય આખાડના, કાહાકા તુમહે યોકુજ ગુરુ હેય: એને તુમા બોદા બાહા બોઅહી રોકા હેતા.
ઈસુવે આખ્યાં તેહે શિષ્યહાય કોઅયા એને તાં ચ્યાહાય પાસ્કા સણા જેવાણા તિયારી કોઅયી.
આમી પાસ્કા સણ એને બેખમીર બાખ્યે સણ બેન દિહયા પાછે સુરુ ઓઅનારો હેય, એને માન, માઅહા પોહાલ હુળીખાંબાવોય ચોડવાહાટી દોઆડી દી.
યહૂદા ઇસ્કારીયોત યેનો, એને તારાતુજ ઈસુવાપાય જાયને આખ્યાં, “ઓ ગુરુ, સલામ” એને ચ્યે ચ્યાલ બોજ ગુળા દેના.
આજુ ઈસુ ચ્યેલ આખીજ રિયહો તોવે સોબાયે ઠિકાણા આગેવાના ગાઆ એછને બિજા લોકહાય યેયન યાઈરાલ આખ્યાં, “ગુરૂવાલ આબદા મા દેહે, કાહાકા તો પોહી મોઅઇ ગિઇ.”
જોવે આંય દિનેરોજ દેવાળામાય તુમહેઆરે રોઇન હિકાડૂ, તેરુંબી તુમહાય માન નાંય દોઓયેલ. બાકી આમીતે તુમહે સમય હેય, એને આંદારાં ઓદિકાર ચાલહે.”
ઈ વાત આખીન તી જાતી રોયી એને ચ્યે બોઅહી મરિયમેલ ઠાવકાજ હાદિન આખ્યાં, “ગુરુ ઈહીંજ હેય, એને તુલ હાદહે.”
તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, તો સમય યેય ગીઅલો હેય, કા માન માઅહા પોહા મહિમા ઓએ.
પાસ્કા સણા પેલ્લા જોવે ઈસુ જાંઆય ગીયો, કા મા સમય યેય ગીયહો, કા દુનિયા છોડીન પોરમેહેર આબહાહી પાછો ફિરી જાવ, તોવે ચ્યાવોય બોરહો કોઅનારા લોકહાવોય, જ્યેં દુનિયામાય આતેં, જેહેકેન તો પ્રેમ કોઅતો આતો, સેલે લોગુ તેહેકેન પ્રેમ કોઅતો રિયો.
ઈસુવે ઈ આખ્યાં પાછે આકાશા એછે એઇન આખ્યાં, “ઓ આબા, તો સમય યેય ગીયહો, કા તું પોહા મહિમા કોઓ, કા પોહોબી તો મહિમા કોએ.
ઈસુવે ચ્યેલ આખ્યાં, “મરિયમ!” ચ્યેય પાહલા ફિરીન ચ્યાલ હિબ્રુનીમાય આખ્યાં, “રબ્બુની મતલબ ઓ ગુરુજી.”
યાહાટી યહૂદી આગેવાન ચ્યાલ દોઅરાં કોએત, બાકી તેરુંબી કાદે ચ્યાલ આથ નાંય લાવ્યો, કાહાકા આજુ લોગુ ચ્યા સમય નાંય યેનેલ.
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “આજુ મા સમય નાંય યેનહો, બાકી તુમહેહાટી બોદો સમય યોગ્ય હેય.
તુમા સણામાય જાયા, આંય આમી નાંય જાવ, કાહાકા આજુ મા સમય નાંય યેનહો.”