18 એને આખતાહા વેદ્યે કોસામ ખાય તે તોવે કાય ફેર નાંય, બાકી વેદ્યેવોય ચોડાવલી બેટે કોઇન કોસામ ખાય તોવે બાંદાય જાય.
ઓ આંદળા આગેવાનાહાય તુમા મુશીબાતમાય હેય, તુમા એહેકેન આખતાહા કા દેવાળા કોસામ ખાય તોવે કાય ફેર નાંય, બાકી દેવાળા હોના કોઇન કોસામ ખાય તો બાંદાય જાય.
ઓ મુર્ખાહાય, ઓ આંદળાહાય, કું મોઠો હેય, હોના કા દેવાળ જ્યાકોય હોના પવિત્ર ઓઅહે?
ઓ આંદળાહાય, કું મોઠા હેય, બેટ મોઠી કા વેદી જ્યેકોય બેટ પવિત્ર બોનહે?
બાકી તુમા આખતાહા કા જોવે કાદો ચ્યા આબહાલ એને આયહેલ આખે, “આંય તો મોદાત નાંય કોઅઇ હોકુ, કાહાકા જીં આંય તુલ દેતહાવ તી માયે પોરમેહેરાલ દેયના કોસામ ખાદહી, યાહાટી ઈ બેટ પોરમેહેરાહાટી હેય,” એને પાછી તોવેને, તુમા ચ્યા માઅહાન આયહો કા આબહા મોદાત કોઅના રાજા નાંય દેત (જેહેકોય પોરમેહેરા આગના હિકાડેહે).
આંય પાછો તુમહાન યોકદા આખતાહાવ, દરેક માઅહું જીં પોરમેહેરા હામ્મે ન્યાયી બોનાહાટી સુન્નત કોઅહે, ચ્યાલ બોદા મૂસા નિયમાહા પાલન કોઅરા જોજે.