8 પાછે ચાકારાહાન આખ્યાં, ‘વોરાડા જેવાણ તે તિયારીજ હેય બાકી હાદલા લોક લાયકે નાંય બોન્યા.
જોવે રાજા ઈ વોનાયો, તોવે રાજા ખિજવાઈ ગીયો, એને ચ્યા સીપાડાહાલ દોવાડીન ચ્યા ખૂન્યાહાન માઆઇ ટાક્યા, એને ચ્યાહા શેહેરેં બાળી ટાક્યેં.
યાહાટી આમી તુમા બારે બોદે જાગે જાયા, એને જોલાબી લોક તુમહાન મીળે, ચ્યા બોદહાન વરાડામાય ખાં હાદી લીયા.’
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, મા શિષ્ય એને આંય, વોવડા એને ચ્યા દોસ્તારા રોકા હેતા, “જાવ લોગુ વોવડો ચ્યાહા હાતે રોય, તાંવ લોગુ ઉપહા કોઅઇ હોકતાહા? બાકી ચ્યાહા પાયને વોવડો લેવાય જાય, ઓહડા દિહી યી તોદિહી ચ્યા ઉપહા કોઅરી.”
બાકી જીં કાદાં યા લાયકે ઓરી કા ચ્યા યુગા એને મોઅલા માઅને પાછા જીવતા ઓઅના મેળવી, ચ્યે નાંય વોરાડ કોઅરી.
યાહાટી હાચવીન રોજા, એને ઓઅનારી ઘટનાપાઅને બોચાંહાટી બોજ પ્રાર્થના કોઅતા રોજા, એને આંય માઅહા પોહા હોમ્મે ઉબો રા હાટી પોરમેહેરા પાયરે ગોતી માગા.”
તોવે પાઉલ એને બારનાબાસે બિક વોગાર આખ્યાં, “જરુરી આતા, કા પોરમેહેરા વચન પેલ્લા તુમહાન આખલા આતા, બાકી જોવે તુમહાય નાકાર કોઇ દેના, એને પોતાલ અનંતજીવના લાયકે નાંય ઠોરાવે, તો આમી, આમા ગેર યહૂદી લોકહાપાંય જાતહા.
ઈ પોરમેહેરા હાચ્ચાં ન્યાયા નિશાણી હેય, કા તુમા પોરમેહેરા રાજ્યાહાટી લાયકે બોના, જ્યાહાટી તુમા ઈ દુઃખ વેઠી રીયહા.
ધન્ય હેય ચ્યા, જ્યે પોતાને ફાડકે ગેટા લોયાથી દોવી લેતહેં, કાહાકા ચ્યાહાન શેહેરા બાઆવા માઅને જાઅના એને જીવના જાડાવોયને ફળ ખાઅના ઓદિકાર રોય.
બાકી સારદીસ શેહેરામાય કોલહાક વોછા લોક હેય, જ્યાહા જીવન પાપાકોય અશુદ્ધ નાંય ઓઅલા હેય, ચ્યે ઉજળેં ડોગલેં પોવીન મા આરે ફિરી, કાહાકા ચ્યે લાયકે હેતેં.