30 એને બેન આંદળા, જ્યેં વાટયે મેરાવોય બોઠલા આતા, તો ચ્યા ઈ વાત વોનાયા કા ઈસુ ઇહિને જાય રિયહો, તોવે ચ્યા એહેકેન બોંબલીન આખા લાગ્યા કા, “ઓ પ્રભુ દાઉદ રાજા કુળા પોહા, આમહાવોય દયા કોઓ,”
એને પોએ તોવે કોલોહોખાન બિયારો વાટે મેરે પોડયો, એને ચિડેં પોડીન તીં ખાય ગીયે.
એને એઆ, ચ્યા દેશા યોક કનાની બાય યેની એને બોંબલીન આખા લાગી, “ઓ પ્રભુ દાઉદ રાજા કુળા પોહા, માયે ઉપે દયા કોઓ, મા પોહયેલ બુત બોજ દુ:ખ દેહે.”
લોક ચ્યાહાલ દોમકાડા લાગ્યા એને ઠાવકાજ રા આખ્યાં, બાકી ચ્યા આજુ મોઠેરે બોંબાલતા લાગ્યા કા, “ઓ પ્રભુ, દાઉદ રાજા કુળા, આમહાવોય દયા કોઓ.”
આંદળા એને લેંગડા દેવાળામાય ચ્યાપાય યેના, એને ચ્યે ચ્યાહાન હારાં કોઅયા.
એને કાંયક લોકહા ટોળો ઈસુવા આગલા-આગલા ચાલતો આતો, એને કાંયક પાહલા ચાલતો આતો, ચ્યા બોદા ખુશ્યેકોય બોંબલી રીયલા આતા, “દાઉદ રાજા પોહા હોસાન્ના, ધન્ય હેય તો જો પ્રભુ નાંવા કોય યેહે, હોરગામાય હોસાન્ના.”
“ખ્રિસ્તા બારામાય તુમહાન કાય લાગહે? તો કા પોહો હેય?” ચ્યાહાય જાવાબ દેનો, “દાઉદ રાજા.”
યેરૂસાલેમ જાત્યે સમયે, ઈસુ એને શિષ્ય યેરીખો શેહેરામાય યેના, જેહેકોય ચ્યા એને બિજા લોકહા ટોળા શેહેર છોડી રીઅલા આતા, યોક બારતીમાય નાંવા આંદળો માગનારો વાટે મેરે બોહી રિઅલો આતો, તો તીમાયા પોહો આતો.
પોરમેહેરા આત્મા માયેવોય ઉત્યહો, યાહાટી કા ચ્ચાય ગરીબાહાન હારી ખોબાર આખાહાટી અભિષેક કોઅયોહો. બંધનમાય પોડલાહાન છુટકા દાંહાટી, બોદા આંદળાહાન દેખતા કોઅરાહાટી એને બોદા દાબાય રોઅલાહાન છોડાવાહાટી ચ્ચાય માન દોવાડયોહો.
ચ્યેજ ગેડીયે ઈસુવે બોજ લોકહાન બિમારીમાઅને એને દુઃખહામાઅને એને બુતા તાબામાઅને છોડાવ્યા એને બોજ આંદળાહાન દેખતા કોઅયા.
તો ભવિષ્યવક્તો આતો, તો જાંઅતો આતો કા પોરમેહેરાય કોસામ ખાયન ચ્યાઆરે વાયદો કોઅયેલ, કા આંય તો પીડી માઅને યોકા માઅહાલ તો રાજગાદ્યેવોય બોહાડિહી.