22 ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “તુમા ઈ નાંય જાંએ કા તુમા કાય માગતેહે? કાય તુમા બોગવાં હાટી તિયાર હેય, જેહેકોય આંય બોગાવનારો હેય, મોઅરાંહાટી જેહેકોય આંય મોઅહી?” ચ્યાહાય ઈસુલ આખ્યાં, “આમહે કોય ઓઅઇ હોકી.”
પિત્તરે આખ્યાં, “એને તોઆરે માન મોરાં બી પોડી, તેરુંબી આંય કોવેજ નાંય આખું કા આંય નાંય વોળખું,” એને યેજપરમાણે બોદા શિષ્યહાય એહેંજ આખ્યાં.
પાછો ઈસુ વાહાયોક દુઉ ગીયો એને મેંડયે પોડયો એને પોતે ચેહેરો દોરત્યેવોય ટેકાડી દેનો એને પ્રાર્થના કોઅરા લાગ્યો, “ઓ પિતા, નોકીજ બોની હોકેત યા દુઃખા પિયાલો માથી દુઉ ઓઅઇ જાય, તેરુંબી જેહેકોય આંય વિચારતાહાવ તેહેકેન નાંય, બાકી જેહેકોય તું વિચારતો તેહેકોયનુજ ઓએ.”
આજુ યોકદા પાછા જાયને ચ્યે ઓહડી પ્રાર્થના કોઅયી કા, ઓ મા આબા જોવે વાટકો પિયા વોગાર માયેપાઅને નાંય ઓટી હોકે, તે તું તો મોરજયેકોય ઓઅરા દે.
બાકી ઈ યાહાટી ઓઅયા કા, ભવિષ્યવક્તાહા લોખલાં હેય તી પુરાં ઓઅઇ જાય.” એને તોવે બોદા શિષ્ય ચ્યાલ છોડીન નાહી ગીયા.
એને ઈસુવે આખ્યાં, “ઓ આબા, ઓ પિતા, તોથી બોદાંજ બોની હોકહે, માન યા દુઃખા પાયને દુઉ કોઅઇ દે, તેરુ આંય આખું તેહેંજ નાંય, બાકી તું જીં આખે તેહેંજ બોને.”
માન માહારુજ યોક ભયંકર આબદા બોગાવના હેય, જાવ લોગુ તી આબદા નાંય બોગવું, તાંઉલોગુ મા જીવ કોલો નિરાશ હેય!
“જો તો યોજનામાય શક્ય ઓરી, તે માન યા દુઃખામાઅને બોચાડ, જીં માયેવોય યેનારાં હેય.”
તોવે ઈસુવે પિત્તરાલ આખ્યાં, “તો તારવાય દુઉ કોઓ, જીં દુઃખ બોગવાં પોરમેહેર આબહે માન દોવાડયો કાય આંય તી નાંય બોગવું?”
યેજ રીતેથી પવિત્ર આત્માબી આપહે મોદાત કોઅહે, જોવે આપહે પોરમેહેરાવોય બોરહો કમજોર હેય, કાહાકા આપા નાંય જાંઆજે કા પ્રાર્થના કોઅયેહે રીતેથી કોઅરા જોજે, બાકી પવિત્ર આત્મા આપહેહાટી પોતે એહેકેન લાગણી થી વિનાંતી કોઅહે, જીં આપા શબ્દાહા કોય આખી નાંય હોકજે.
તુમા માગતાહા તેરુંબી તુમહાન નાંય મીળે, કાહાકા ખારાબ ઇચ્છાકોય માગતાહા, યાહાટી કા આપહે મોજ-મોજ્યામાય ઉડવી દા.