6 શિષ્ય ઈ વોનાયા તોવે ઉંબડા પોડી ગીયા એને બોજ બિઇ ગીયા.
તો આજુ બોલીજ રીયેલ ઓલાહામાયજ યોક ઉજળા વાદળાં યેના એને ચ્યાહાન ચ્યા સાવલ્યેકોય ડાકી લેદા, એને ચ્યાહાય વાદળામાઅરે પોરમેહેરાલ બોલતા વોનાયા, “ઓ મા પ્રિય પોહો હેય, ચ્યા આખલા માનજા”.
ઈસુવે પાહી યેયન ચ્યાહાલ આથલ્યા એને આખ્યાં, “ઉઠા, બીયહા મા.”
એને આંય દોરત્યેવોય પોડી ગીયો, એને ઓ આવાજ વોનાયો, “ઓ શાઉલ, ઓ શાઉલ, તું માન કાહા સતાવતોહો?”
એને જોવે આમા બોદા દોરત્યેવોય પોડી ગીયા, તે માયે હિબ્રુની ભાષામાય, માન આખતા ઓ આવાજ વોનાયો, ઓ શાઉલ, ઓ શાઉલ, તું માન કાહા સતાવતોહો? મા વિરુદ લોડના મૂર્ખતા હેય.