15 “ઓ પ્રભુ, મા પોહાવોય દયા કોઓ, કાહાકા ચ્યાલ મીર્ગ્યા ચોળી યેહે, તોવે તો બોજ દુઃખ વેઠેહે, બોજદા તો આગડામાય પોડહયો ને બોજદા તો પાઅયામાય પોડયોહો.
એને એઆ, ચ્યા દેશા યોક કનાની બાય યેની એને બોંબલીન આખા લાગી, “ઓ પ્રભુ દાઉદ રાજા કુળા પોહા, માયે ઉપે દયા કોઓ, મા પોહયેલ બુત બોજ દુ:ખ દેહે.”
આંય ચ્યાલ તો શિષ્યહાપાય લેય ગીયેલ બાકી ચ્યા ચ્યાલ હારાં નાંય કોઅય હોક્યા.”
એને બોદા સિરીયા વિસ્તારામાય ચ્યા ખોબાર ફેલાય ગીયી, તોવે જ્યા બિમાર આતા, જ્યાહાલ જુદા-જુદા જાત્યા રોગ એને દુ:ખામાય પીડાલા આતા, એને જ્યાહાલ બુત લાગલા એને મિરગ્યે લોખવાવાળે આતેં, એને ચ્યા બોદહાન ચ્યાહાય ચ્યાપાય લેય યેને એને ચ્યાય ચ્યા બોદા દુખ્યાહાલ હારેં કોઅયે.
જ્યા ચ્યાપાય વોનાયા એને દુઃખામાઅને હારેં ઓઅરાહાટી યેનલા, એને બુત લાગલે માઅહેબી હારેં ઓઅઇ જાતે આતેં.
એને ઈસુલ દોગો દેનારો યહૂદા બી તો જાગો જાંઅતો આતો, કાહાકા ઈસુ એને ચ્યા શિષ્ય તાં જાયા કોઅતા આતા.