7 ચ્યા ચ્યાહા વોચમાય વિચાર કોઅતા એને આખા લાગ્યા, “તો એહેકેન યાહાટી આખી રીયલો હેય કાહાકા આમેપાય પુરત્યો બાખે નાંય હેય.”
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “એઆ પોરૂષી લોકહા એને સાદૂકીયા ખમીરથી બોચાંહાટી હાચવીન રોજા.”
ઈ બોદા જાંઆઈન, ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “ઓ વોછા બોરહા વાળહાય, તુમા યોક-બિજા આરે કાહા વિચાર કોઅતાહા કા આપહેવોય બાખે નાંય હેય?
જોવે યોહાનાય લોકહાન બાપતિસ્મા દેના, તે કાય ચ્યા ઓદિકાર હોરગામાઅને પોરમેહેરા એહેરે કા માઅહા એહેરે આતો? માન આખા.” તોવે ચ્યા જાતેજ વિચાર કોઆ લાગ્યા કા હોરગામાઅને આખહુ તોવે, તો આમહાન આખરી કા, તોવે તુમાહાય ચ્યાવોય કાહાનાય બોરહો થોવ્યો?
ડોગાવોય જીં જાયા ચ્યા બારામાય ચ્યાહાય કાદાલુજ નાંય આખ્યાં, બાકી યે વાતે બારામાય વાત કોઅતા આતા કા, “મોઅલામાયને પાછા જીવી ઉઠના યા કાય મોતલાબ ઓરી?”
એને જોવે યોકબીજાઆરે વાતો કોઅતા એને પુછપરછ કોઅતા જાય રીઅલા આતા, તોવે ઈસુ પોતે પાહી યેઇન ચ્યાહાઆરે જાં લાગ્યો.
પાછે શિષ્યહામાય ઓહડી બોલા-બોલી ચાલી, કા આપહામાય કું મોઠો હેય.
બાકી પિત્તરે આખ્યાં, “નાંય પ્રભુ, બિલકુલ નાંય; કાહાકા માયે કોદહીજ અપવિત્ર એને અશુદ્ધ વસ્તુ નાંય ખાદલી હેય.”