3 એને હાકાળ્યે સમયે આખતાહા, આજુ તોફાન યી, કાહાકા આકાશ લાલ એને દુકાળા હેય, તુમા આકાશા યે ચિન્હ એઇન ભેદ આખતાહા, બાકી સમાયા ચિન્હહા ભેદ કાહાનાય આખી હોકે?
કા આંદળે દેખતેહે એને લેંગડે ચાલતે ફીરતેહે, કોડળેં હારાં કોઅવામાય યેતહે એને બોઅરે વોનાતેહે, મોઅલે જીવતે ઊઠતેહે એને ગરીબાહાલ હારી ખોબાર આખવામાય યેહે.
ઓ ડોંગી લોકહાય યશાયા ભવિષ્યવક્તાય તુમહે બારામાય હાચ્ચાં આખ્યેલ કા.
ઈસુવાય ચ્યાહા ખારાબી એઇન આખ્યાં, “ઓ ડોંગી તુમા માન જુઠા આખવાકોય ફસવા કોશિશ કાહા કોઅય રીઅલા હેય?”
ઓ ડોંગ્યાહાય મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુ એને પોરૂષી લોકહાય તુમહાવોય હાય, તુમા મુશીબાતમાય હેય, તુમા માઅહા વિરુદ હોરગા રાજ્યા બાઅણે બંદ કોઅઇ દેતહા, તુમા પોતે ચ્યામાય નાંય જાત, એને ચ્યામાય જાનારાહાલ બી નાંય જાં દેત.
પાછે ઈસુ બોદા ગાલીલ ભાગામાય ફિરીન એને યહૂદી લોકહા સોબાયે ઠિકાણામાય હિકાડે એને પોરમેહેરા રાજ્યા હારી ખોબાર આખતો એને માઅહામાયને બોદે જાત્યા બિમારી એને ચ્યાહામાઅને નોબળાય દુઉ કોઅતો રિયો.
ઓ ડોંગી, પેલ્લો તો મોઠયો-મોઠયો બુલ્યો હુદરાવી લે, પાછે તું હારેં રીતે તો બાહા બુલ હુદરાવાહાટી ચ્યા મોદાત કોઅય હોકહે.
હાય તુમહેવોય, કાહાકા તુમા ચ્યા ડાકાલ્યે કબારે હારકા હેતા, જ્યાહા ઉપને માઅહે ચાલીન જાતહેં, બાકી ચ્યાહાન ખોબારૂજ નાંય પોડે.
ઓ ડોંગ્યાહાય, આકાશ એને દોરત્યે બારામાય પારાખતા તુમહાન આવડેહે, બાકી આમી યા સમાયામાય પોરમેહેર કાય કોઅરા માગહે ચ્યા બારામાય તુમા નાંય હોમજે?
ઈ વોનાઈન પ્રભુય જોવાબ દેનો, “ઓ ડોંગ્યાહાય, કાય આરામા દિહે તુમહે ડોબહાલ એને ફૂરક્યાહાલ છોડીન પાંઈ પાજા નાંય લી જાત?
બાકી ભારે ખાઅના ચ્યાહાહાટી હેય જો યાલ ચાવી હોકહે, એને જો અનુભવથી હારાં એને માઠાં વોળખાહાટી સમર્થ હેય.