25 બાકી તી બાઈ યેની, ચ્યા પાગે પોડીન આખ્યાં ઓ પ્રભુ, માન મોદાત કોઓ.
જ્યા ઉડીમાય આતા, ચ્યાહાય યેયન ભક્તિ કોઇન આખ્યાં, “હાચ્ચોજ, તું પોરમેહેરા પોહો હેય.”
ચ્યાય જાવાબ દેનો કા, “પાહાહા પાયને ખાઅના માગના એને કુતરાહાલ ખાવાડના ઠીક નાંય હેય.”
લોક ચ્યાહાલ દોમકાડા લાગ્યા એને ઠાવકાજ રા આખ્યાં, બાકી ચ્યા આજુ મોઠેરે બોંબાલતા લાગ્યા કા, “ઓ પ્રભુ, દાઉદ રાજા કુળા, આમહાવોય દયા કોઓ.”
એને એઅયા યોક કોઢી માઅહું ઈસુવાપાય યેયન માંડયે પોડ્યા, એને આખ્યાં કા, “ઓ પ્રભુ, આંય જાંઅતાહાંવ કા તું તો ઇચ્છાકોય તું માન ચોખ્ખો કોઅઇ હોકતોહો.”
કોલાદા બુતાય ચ્યાલ આગડામાય એને પાઅયામાય પાડ્યા બાકી ચ્યાલ માઆઇ ટાકાંહાટી કોશિશ કોઅયી, બાકી જોવે તું કાય કોઅઇ હોકે, તે આમહે ઉપે દયા કોઓ એને આમહાન મોદાત કોઓ.
તારાતુજ પાહા આબહે મોઠેથી આખ્યાં, “માન બોરહો હેય, માન સંદેહ નાંય કોઅરાહાટી તું માન મોદાત કોઓ.”