17 કાહાકા તીં ચ્યાહા મોનામાય નાંય જાય, બાકી ચ્યા બુકામાય જાહે, એને પાછે તીં ઝાડાવાટે બાઆ નિંગી જાહે.”
ઈસુવે શિષ્યહાન આખ્યાં, “કાય એહેકેન તુમહાનબી નાંય હોમજાય?
માઅહું જીં વિચાર કોઅહે, આખહે એને કોઅહે, તીંજ માઅહાન પોરમેહેરા હામ્મે મેલાં કોઅહે.
કાહાકા તી ચ્યાહા મોનામાય નાંય જાય, બાકી ચ્યા બુકામાય જાહે, એને પાછે તો ઝાડાવાટે બાઆ નિંગી જાહે” એહેકેન આખીન, ઈસુવા મોતલાબ આતો કા બોદીજ ખાઅના વસ્તુ ખાંહાટી લાયક્યે હેય.
હારાં માઅહું મોના હારાં ભંડારા માઅને હાર્યો વાતો કાડહે, એને જુઠા માઅહું જુઠા ભંડારામાયને જુઠયો વાતો કાડહે. કાહાકા જીં મોનામાય બોઅલાં હેય, તીંજ વાત માઅહું બોલહે.
માન બોદાંજ ખાઅના પોરવાનગી હેય, એને ખાઅના શરીરાહાટી હેય, ઈ હાચ્ચાં હેય બાકી પોરમેહેર શરીર એને ખાઅના બેનહ્યાલ નાશ કોઅરી, આપહે શરીર વ્યબિચારાહાટી નાંય હેય, બાકી આપહે શરીર પ્રભુહાટી હેય, એને પ્રભુ સેવા કોઅરાહાટી બોનલા હેય.
જીબ બી યોક આગ્યે હારકા હેય, ઈ તે જુઠી દુનિયા હેય શરીરા જો ભાગ હેય જીં બોજ ખારાબ હેય એને જીં આમહે શરીરાલ અશુદ્ધ કોય દેહે. ઈ આમહે પુરાં જીવનાલ નરકા કોળ્યે માઅને યેનારી આગડાકોય નાશ કોઅય હોકહે.