12 તોવે શિષ્યહાય ઈસુવાપાય યેયન ચ્યાલ પુછ્યાં, “કાય તુમહાન ખોબાર હેય કા ઈ વાત વોનાઈન પોરૂષી લોકહાન જુઠા લાગ્યહાં?”
એને ધન્ય હેય જીં, માયેવોય શંકા નાંય કોએત.
જીં કાય માઅહા મુયામાય જાય ચ્યા લેદે તીં મેલાં નાંય કોઅઇ હોકે, બાકી ચ્યા મુયામાયને જીં નિંગહે, તીંજ માઅહાન મેલાં કોઅહે.
બાકી ચ્યે જાવાબ દેનો જીં જાડ મા હોરગા આબહે નાંય રોપહ્યા ચ્યાલ ઉપડી ટાકી.
બાકી આમા નાંય ઇચ્છા રાખજે કા યા લોક આમે લીદે હેરાન ઓએ, યાહાટી તું દોરિયા એછે જો એને ગોળાય ટાક એને પેલ્લા જીં માછલા ગોળાય માય લાગે ચ્યા મુંય ઉગાડ, એને ચ્યામાય યોક સિક્કો (ચાર દિહાહા મજરી) મિળી તો લેઈને આપહે કર બોઅઇ દેજે.”
પોરમેહેરાઆરે કામ કોઅનારા હેજે, યા લીદે આમા કોઅયેહેબી વાતમાય કાદાલ ઠોકર ખાઅના મોકો નાંય દેજે, કા આમહે સેવાયેવોય દોષ નાંય યેય.
બાકી આમહાય યોક ગેડી બી ચ્યાહા વાત નાંય માની, જેથી તુમા હારી ખોબારેવોય બોરહો કોઅનામાય બોની રોય.
બાકી જીં ઓકાલ પોરમેહેરાપાઅને યેહે તી પેલ્લા તે પવિત્ર ઓઅહે પાછે શાંતી ફેલાવનારો, હારાં એને બુદ્ધિવાળો એને દયા એને હારેં કામાહાકોય બોઆલો એને ભેદભાવ વગર એને ઈમાનદાર ઓઅહે.