48 એને જોવે જાળ બાઆય જાય તોવે માછે દોઅનારા જાળ મેરે તાણી લેય યેના, એને બોહીન હારેં-હારેં માછલે ટોપલાહામાય બોઅરા લાગ્યા, એને નાંય હારેં માછલે ટાકી દેને.
ચ્યાહાટી પાકે તાંવ લોગુ બેન્યાહાલ આરેજ વોદા દિયા, એને વાડત્યે વેળાયે વાડનારાહાન આંય આખહી, કા ટોળ્યાલ પેલ્લા બેગા કોઆ એને બાળી ટાકાંહાટી પૂળા બાંદા બાકી ગોંવ મા વોખારમાય બેગા કોઆ.”
પાછી હોરગા રાજ્ય માછે દોઅના જાળે હારકા હેય, જીં દોરિયામાય ટાકી, એને જાળ્યેમાય બોદી જાત્યે માછલે યેય ગીયે.
દુનિયા છેલ્લે એહેંજકોય બોની, હોરગા દૂત યેઇન હારાં માઅહાન પાપી લોકહામાઅને જુદા કોઅરી.
ચ્યા હૂપડાં ચ્યા આથામાય હેય, એને તો ચ્યા ખોળાં હારેકોય ચોખ્ખાં કોઅરી, એને ચ્યા ગોંવ તો કોઠારામાય બેગા કોઅરી, બાકી બુહટા નાંય ઉલાય ઓહડા આગડામાય ટાકીન હોલગાડી દી.”
પાછે તો ગાલીલ દોરિયા મેરે રોયન જાં આતો તોવે, ચ્યેય પિત્તર આખતેહે તો સિમોન એને ચ્યા બાહા આંદ્રિયા યા બેની બાહાહાલ દોરિયામાય જાળ ટાકતા દેખ્યા; કાહાકા ચ્યા માછલે દોઅનારા આતા.