44 તોવે પોતે પોતાલુજ આખહે, આંય જ્યા માઅહા માઅને યેનેલ, તાંજ ફિરી જાહીં, એને ફિરી યેઇન ચ્યાલ ચ્યા માઅહા જીવન ગાઆ રોકા દેખાયેહે જીં ચોખ્ખાં, સોબાડલા, એને રીકામા હેય.
કાદોબી સૈતાના હારકા તાકાતવાળા માઅહા ગુઉ લુટી નાંય હોકે, જાવ લોગુ ચ્યા તાકાતવાળા માઅહાન આરવાહાટી એને બાંદાહાટી તાકાતવાળો નાંય રોય, તોવે તો ચ્યા ગોઅમેને બોદાંજ લુટી લેય હોકહે.
“જોવે બુત માઅહા માઅને નિંગી જાહે, તોવે ઉજાડ જાગામાય આરામ હોદતા ફિરહે, બાકી મીળે નાંય.
તોવે તીં જાયને ચ્યે કોઅતા વોદારે હાંત બુતાહાલ લી યેહે, એને ચ્યે ચ્યા માઅહામાય ઉરાય જાતહેં, એને તાંજ રોતેહેં, ચ્યા માઅહા પાછલી દશા પેલ્લા કોઅતાબી ખારાબ બોની જાહે, યા પીડી ખારાબ લોકહા બી દશા એહેકેનુજ ખારાબ ઓઅરી.”
એને ફિરી યેઇન ચ્યાલ ચ્યા માઅહા જીવન ગોઆ હારકા દેખાયેહે જીં ચોખ્ખાં સોબાડલા બાકી રીકામા હેય.
ચ્યાય ઈ યાહાટી નાંય આખ્યાં, કા ચ્યાલ ગોરીબાહા ચિંતા આતી, બાકી યાહાટી આખ્યાં તો બાંડ આતો એને પોયહા ઠેલી ચ્યાપાય રોય એને ચ્યેમાઅને તો દુબીન કાડી લેતો આતો.
ઈસુ એને ચ્યા શિષ્ય રાતી ખાઅના ખાં બોઠલા આતા, સૈતાને પેલ્લાજ સિમોના પોહો યહૂદા ઇસ્કારીયોતા મોનામાય ઈસુવાલ દોગો દેઅના વિચાર થોવ્યેલ.
જેહેકેન યહૂદાય બાખી કુટકો ખાદો પાછે, ઈસુવે જવાબ દેનો, “જ્યાલ ઈ આંય બાખ્યે કુટકો થાળીમાય બુડવીન દેતહાવ તોજ હેય.” ઈસુય આખ્યાં, “તું જીં કોઅરા જાય રિઅલો હેય, ચ્યાલ તારાત કોઓ, એને સૈતાન ચ્યામાય ઉરાય ગીયો.”
તુમહામાય ફુટ ઓઅના જરુરી બી હેય, જ્યાકોય ઈ સાફ ઓઅય જાય કા તુમહેમાઅને કોઅહા લોક હાચ્ચાં હેય.
એને તુમા દુનિયા લોકહા હારકે જીવન જીવતે આતેં, એટલે સૈતાના આગના પાલન કોઅતે આતેં, જો આકાશામાય ખારાબ આત્માહાવોય શાસન કોઅહે, એને આમી પોરમેહેરા આગના નાંય માનનારા લોકહાન ચ્યા તાબામાંય કોઅરાહાટી કોશિશ કોઅહે.
ચ્યા લોક જ્યા ખ્રિસ્તા વિરુદી હેય આપહાન છોડીન જાતા રીયહા, બાકી ચ્યા આપહે માઅને નાંય આતા, કાહાકા જો ચ્યા આપહે માઅને રોતા, તે ચ્યા આપહે આરે રોતા, બાકી ચ્યા જાતા રિયા. યાકોય ઈ માલુમ ઓઈ ગીયા કા ચ્યા બોદા આપહે માઅને નાંય હેય.
ઓ પ્રિય પાહાહાય, તુમા પોરમેહેરા લોક હેય એને તુમહાય ચ્ચા જુઠા ભવિષ્યવક્તા વોય જીત મેળાવલી હેય, કાહાકા જો તુમહામાય હેય, તો સૈતાન કોઅતો મોઠો હેય, તો યા દુનિયામાય રોહે.