32 જીં કાદાં માઅહા પોહા વિરુદમાય વાત આખી, ચ્યા ઓ પાપ માફ કોઅવામાય યી, બાકી જીં પવિત્ર આત્મા વિરુદમાય બોલી, ચ્યા પાપ નાંય તે યા લોકહામાય એને નાંય તે પરલોક માય માફ કોઅવામાય યી.
બાકી જોવે આંય, માઅહા પોહો સાદા ખાઅના ખાતો એને પાઆય એને દારાખા રોહો પિતો આતો, તોવે તુમા આખતા લાગ્યા “એઆ તો ખાદાડ એને સાકાટ માઅહું, કર લેનારાહા એને પાપહયા હાંગાત્યો હેય, તેરુ માઅહા કામહાકોય સાબિત ઓઅહે કા જ્ઞાની કું હેય.”
ચ્યાહાટી આંય તુમહાન આખહુ કા માઅહા બોદા જાત્યા પાપ એને નિંદા માફી મિળી જાય, બાકી પવિત્ર આત્મા નિંદા માફ નાંય કોઅવામાય યી.
કાહાકા આંય, માઅહા પોહાલ આરામા દિહાવોય બી ઓદિકાર હેય.”
બિજા લોક કાટાહા જેખરાહા હારકા હેય, ચ્યાહાય તે વચન વોનાય લેદા, એને જીવના બારામાય ચિંતા, પોયહા લોબ, એને બીજી લાલચ યેઇન પોરમેહેરા વચનાલ દાબી દેના, એને ચ્યે નોકામ્યા જીવન જીવતેહે.
એને જ્યા દુશ્માનાય ટોળ્યા પોઅયા તો સૈતાન હેય, વાડણી ઈ દુનિયા છેવાટ હેય, એને વાડનારા હોરગા દૂત હેતા.
જેહેકોય ટોળ્યાલ વાડીન બેગો કોઇન આગડામાય હોલગાડી દેતહેં, તેહેકોય દુનિયા છેલ્લા દિહીહયામાય ઓઅરી.
કાય એલો હુતાર્યા પોહો હેય કા નાંય? એલા આયહે નાંવ મરિયમ હેય કા નાંય? એને એલા બાહા યાકૂબ એને યોસેસ એને સિમોન એને યહૂદા હેય કા નાંય?
ઈસુય ચ્યાલ આખ્યાં “કોલાહા દોર હેતા એને આકાશામાય ઉડતા ચિડહા ગોરા હેતા, બાકી આંય, માઅહા પોહાપાય યોક ગુઉ બી નાંય હેય કા જાં આંય હૂવી હોકુ.”
આમી યા કાળામાય, ચ્યાલ હોવ ગોણા નાંય મિળી, ગોએ એને બાહા એને બોઅયોહો એને આયહો એને પોહેં એને ખેતારાહાલ, બાકી દુખાઆરે એને યેનારા સોમાયામાય અનંતજીવન મેળવી.
આંય તુમહાન હાચ્ચાંજ આખહુ, કા માઅહા બોદા પાપાહાલ એને નિંદાયેલ પોરમેહેર માફ કોઅઇ દેઅરી,
બાકી જો પવિત્ર આત્મા નિંદા કોઅરી, પોરમેહેર ચ્યાલ યાહાટી કોદહીજ માફ નાંય કોઅરી બાકી કાયામ તો પાપહા ગુનેગાર ઠરી.”
જીં કાદાં માઅહા પોહા વિરુદમાય વાત આખી, ચ્યા ઓ પાપ માફ કોઅવામાય યી, બાકી જીં પવિત્ર આત્મા વિરુદમાય નિંદા કોએ, ચ્યા પાપ નાંય માફ કોઅવામાય યી.
“માલિકાય ચ્યા અન્યાયી કારબાર્યાલ આખ્યાં, તુયે બોજ હુશારી કોઇ કામ કોઅલા હેય, એહકોયજ યા દુનિયા લોક ચ્યાહા સોમાયા લોકહાઆરે વ્યવહારા માય, ઉજવાડા લોકહા કોઅતા બોજ ચતુર હેય.
તો નોક્કીજ યે પેડીયેમાય સતાવણી આરે-આરે બોજ વસ્તુ મેળવી, એને યેનારા સોમાયામાય અનંતજીવન મેળવી.”
તોવે ઈસુવે આખ્યાં, “આબા, ચ્યાહાન માફ કોઓ, કાહાકા ચ્યા કાય કોઅતા ચ્યા જાંએત નાંય” ચ્યા ફાડકે વાટી લા હાટી ચ્યાહાય ચિઠ્ઠી ટાકી.
બાકી જોવે આંય, માઅહા પોહો ખાતો પિતો યેનો, તો તુમા આખતા લાગ્યા “એઆ, તો ખાદાડ એને પિદાડ માઅહું, કર લેનારાહા એને પાપી લોકહા હાંગાત્યો હેય.
એને લોકહા ટોળામાય ચ્યા બારામાય દૂરે-દૂરે બોજ વાતો કોઅયો, કોલહાક લોક આખતા આતા, “તો હારો માઅહું હેય” એને કોલહાક આખતા આતા, “નાંય, તો લોકહાન છેતરેહે.”
જોવે ચ્યાય “જીવના પાઆય” આખ્યાં, તો તી પવિત્ર આત્મા બારામાય આખી રિઅલો આતો, જ્યાલ ચ્યાવોય બોરહો કોઅનારાહાન મિળનારા આતા, કાહાકા પવિત્ર આત્મા આજુ લોગુ નાંય ઉતલાં આતા, કાહાકા પોરમેહેરાય આજુ લોગુ ઈસુવા મહિમા નાંય ખુલ્લી કોઅલી આતી.
ચ્યાહાય ચ્યાલ જાવાબ દેનો, “કાય તુંબી ગાલીલ ભાગા હેય કા? પવિત્રશાસ્ત્રમાય હોદ એને તુલ હોમજાયી કા ગાલીલ ભાગામાઅને કાદો ભવિષ્યવક્તા નાંય યેનારો હેય.”
યાહાટી આમી તુમા પાપ કોઅના બંદ કોઆ, એને પોરમેહેરા એછે ફિરા કા તુમહે પાપહા માફી મિળી, તોવે પોરમેહેરાપાઅને આત્મિક સામર્થ્ય મિળી.
તો હોરગામાય રાજ્ય કોઅનારાહાવોય એને ઓદિકારહયાવોય, એને બોદા જાત્યા સામર્થ્યાવોય, એને યા દુનિયામાયજ નાંય, બાકી ભવિષ્યામાય યેનારા દુનિયાવોય બી રાજ્ય કોઅરી.
આંય વિસ્વાસી બોના પેલ્લા ખ્રિસ્તા બારામાય નિંદા કોઅનારો, એને વિસ્વાસી લોકહાન સતાવનારો, એને ચ્યાહાન નુકસાન કોઅનારો આતો કાહાકા માયે આમી લોગુ ખ્રિસ્તાવોય બોરહો નાંય કોઅલો આતો, ચ્યાહાટી આંય હોમજી નાંય હોક્યો કા જીં આંય કોઅય રિઅલો હેય, તી બરાબર નાંય હેય, યા લીદે ખ્રિસ્તાય માયેવોય દયા કોઅયી.
ઈ યોક હાચ્ચી વાત એને માને હારખી હેય, કા ઈસુ ખ્રિસ્ત પાપી લોકહાન બોચાવાં યા દુનિયામાય યેનો એને પાપી લોકહામાય મોઠો પાપી આંય હેય.
કાહાકા શરીરા કસરાત વાહાયખાન ફાયદો કોઅહે, બાકી ભક્તિકોય બોદી વાતહેમાય ફાયદો હેય, કાહાકા યાકોય આમી યા જીવનામાય એને યેનારા જીવનામાય તુમા ચ્યા જીવનાલ મીળવાહા, જ્યા વાયદો પોરમેહેરાય કોઅલો હેય.
યા દુનિયા મિલકાતવાળા હેય ચ્યાહાન આદેશ દે કા ચ્યા ફુલાય નાંય જાય, એને પારવાય જાનારા પોયહાવોય આશા નાંય કોએ, બાકી પોરમેહેરાવોય આશા કોએ, જો આપહે આનંદાહાટી બોદ્યો વસ્તુ દેનલ્યો હેય.
કાહાકા દેમાસ દુનિયા વસ્તુહુવોય પ્રેમ કોઅરા લાગલો હેય, એને માન છોડીન થેસ્સાલોનિકા શેહેરામાય જાતો રિઅલો હેય, ક્રેસકેસ વિસ્વાસી બાહા ગલાતીયા વિસ્તારમાય ગીઅલો હેય, એને તીતુસ દાલમતીયા વિસ્તારમાય ગીઅલો હેય.
પોરમેહેર આપહાન હિકાડેહે, કા આપહાય અન્યાય એને દુનિયા વાસનાયો છોડી દેયને પોતાલ કાબુમાય રાખજે, એને યા વર્તમાન દુનિયામાય હોમાજદારીથી, ન્યાયપણા એને હારેં કોય વ્યવહાર કોઅરા જોજે, જો પોરમેહેરાલ ખુશ કોઅહે.
આમહે પોરમેહેર આબાપાય ચોખ્ખી એને નિર્મળ ભક્તિ ઈ હેય, કા અનાથાહા એને વિધવાયેહે દુઃખામાય ચ્ચાહા ખોબાર લે, એને પોતાલ યા દુનિયા ખારાબ કામહાથી ઉસરાય નાંય જાં દેયના.