7 જોવે યોહાના શિષ્ય તાઅને જાતા લાગ્યા, તોવે ઈસુ યોહાના બારામાય લોકહાન આખતો લાગ્યો કા, તુમા ઉજાડ જાગામાય કાય એરાહાટી ગીઇલે? કાય વારાકોય આલનારા બુરળ્યા?
પાછી તુમા કાય એરા ગીઇલે? મોઅગેં ફાડકે પોવલા લોકહાન કા? એઆ મોઅગેં ફાડકે પોવતેહે ચ્યે રાજમેહેલામાય રોતેહેં.
એને તો કાદાબી નુકસાન નાંય કોઅરી, જો યોકા સુંદાલા બુરળ્યા રોકો નોબળો ઓરી, એને દુમાડા વાળો દિવો નાંય ઉલવી, બાકી છેલ્લે તો ન્યાયામાય જીતી જાયના કારણ બોની.
જોવે યોહાનાય લોકહાન બાપતિસ્મા દેના, તે કાય ચ્યા ઓદિકાર હોરગામાઅને પોરમેહેરા એહેરે કા માઅહા એહેરે આતો? માન આખા.” તોવે ચ્યા જાતેજ વિચાર કોઆ લાગ્યા કા હોરગામાઅને આખહુ તોવે, તો આમહાન આખરી કા, તોવે તુમાહાય ચ્યાવોય કાહાનાય બોરહો થોવ્યો?
તોવે યહૂદીયા વિસ્તારામાઅને, એને યેરૂસાલેમ શેહેરામાઅને, એને યારદેન નોયે ચોમખી રોનારા લોક નિંગીન ઉજાડ જાગામાય બાપતિસ્મા દેનારા યોહાના સંદેશ વોનાયા ગીયા.
ચ્યાહાટી તુમા હાચવીન રા, કા તુમા કાય વોનાતેહે? કાહાકા જ્યા પાય હોમાજ હેય, તો વોદારી હોમાજ મેળવી, બાકી જ્યા પાય કાય હોમાજ નાંય મીળે, ચ્યાપાય જીં વોછીબી હોમાજ ઓરી તીં બી ચ્યાપાઅને ખોવાય જાય.”
તોવે ઈસુવે ફિરી એઇન ચ્યાહાન પાહલા યેતા દેખ્યા તોવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “તુમા કાલ હોદતાહા?” ચ્યાહાય ઈસુલ આખ્યાં, “ઓ ગુરુજી, તું કેછ રોતહો?”
યોહાન બોળતો એને ચોમાકતા દિવા રોકો આતો, એને તુમહાન કોલહાક વાઆ લોગુ ચ્યા ઉજવાડામાય આનંદ કોઅના હારાં ગોમ્યા.
યાહાટી આમીને આમહાય વાયહાના પાહા હારકે વેવહાર નાંય કોઅરા જોજે, એને આમહાય કોદહીબી છેતારનારા લોકહા જુઠા શિક્ષણામાય નાંય ફસાયા જોજે જી હાચ્ચી લાગહે. જેહેકેન લાફા ઉડીલ આગાડી-પાછાડી ડેકલેહે એને વારો એહે-તેહે ફેરવેહે.
બાકી તુમા માગતાહા તે બોરહો રાખીન માગના એને કાય શંકા નાંય કોઅના, કાહાકા જો શંકા કોઅહે તો દોરિયા લાફા હારકો હેય જીં વારે કોય વોવહે એને ઉસળેહે.