5 કા આંદળે દેખતેહે એને લેંગડે ચાલતે ફીરતેહે, કોડળેં હારાં કોઅવામાય યેતહે એને બોઅરે વોનાતેહે, મોઅલે જીવતે ઊઠતેહે એને ગરીબાહાલ હારી ખોબાર આખવામાય યેહે.
દુખ્યાહાન હારેં કોઅયા, મોઅલાહાન જીવતે કોઅરા, કોડળ્યાહાન હારેં કોઅયા, એને બુતાહાન કાડી ટાકજા, તુમાહાય મોફાત મેળવ્યાહાં તે મોફાત દા.
ઈસુવાય જાવાબ દેનો, “જીં તુમા વોનાતાહા એને એઅતાહા, તીં બોદા જાયને યોહાનાલ આખી દા.”
તોવે ઈસુવે આથ ઉખાલા માઅહાન આખ્યાં, “તું તો આથ લાંબો કોઓ” એને ચ્યેય આથ લાંબાવ્યો, એને બિજા આથા હારખો હારો ઓઅઇ ગીયો.
આંદળા એને લેંગડા દેવાળામાય ચ્યાપાય યેના, એને ચ્યે ચ્યાહાન હારાં કોઅયા.
“ધન્ય હેય જ્યા લોક આત્મિક રીતે ગરીબ હેતા, હોરગા રાજ્ય ચ્યાહા હાટીજ હેય.
તોવે ચ્યાહા ડોળા હારાં ઓઅઇ ગીયા, એને ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “હાચવીન રા, ઈ કાદાલ નાંય ખોબાર પોડા જોજે કા માયે કોઅયા.”
એને ચ્યા બોજ નોવાય પામીન આખા લાગ્યા, “ચ્યે બોદા હારાં કોઅયાહાં, બોઓરાહાલ વોનાતા કોઅયા, એને બોબડયાહાલ બોલતા કોઅહે.”
જોવે ઈસુય દેખ્યાકા, આજુબી બોજ ગીરદી ઓઅઇ રિઅલી હેય, તોવે ચ્યા બુતાલ દોમકાડીન આખ્યાં કા, “ઓ બુત, જીં યા પોહાલ બોઅરો બોનાવી રોયહો એને બોલાહાટી રોકી રોયહો, આંય તુલ એહેકેન આગના કોઅતાહાંવ, કા એલામાઅને નિંગી જો, એને પાછો વોળી યેયના નાંય.”
પોરમેહેરા આત્મા માયેવોય ઉત્યહો, યાહાટી કા ચ્ચાય ગરીબાહાન હારી ખોબાર આખાહાટી અભિષેક કોઅયોહો. બંધનમાય પોડલાહાન છુટકા દાંહાટી, બોદા આંદળાહાન દેખતા કોઅરાહાટી એને બોદા દાબાય રોઅલાહાન છોડાવાહાટી ચ્ચાય માન દોવાડયોહો.
ઈસુવે ચ્યાહાન જાવાબ દેનો, “માયે તુમહાન આખી દેના, એને તેરુંબી તુમા બોરહો નાંય કોએત, જીં કામ આંય મા પોરમેહેર આબહા ઓદિકારા કોઇ કોઅતાહાંવ તીજ મા સાક્ષી હેય.
બાકી જોવે આંય કોઅતાહાંવ, તે માયેવોય બોરહો નાંય બી કોઅહા, બાકી ચ્યા કામહાવોય બોરહો રાખા, કા તુમા જાંઆય એને હુમજે કા આબહો માયે માય હેય એને આંય આબહામાય હેય.”
જોવે ઈસુ યેરૂસાલેમ શેહેરામાય પાસ્કા સણામાય આતો, તોવે બોજ લોકહાય ચ્યા ચમત્કારાહાલ એઇન ચ્યાવોય બોરહો કોઅયો.
તો રાતી ઈસુવાપાય યેનો, એને ચ્યાલ આખ્યાં કા, “ઓ ગુરુજી, આમહાન ખોબાર હેય કા, પોરમેહેરાય તુલ આમહાન હિકાડાંહાટી દોવાડલો હેય, કાહાકા જ્યા ચમત્કાર તું કોઅતોહો, જોવે પોરમેહેર ચ્યાઆરે નાંય રોય તોવે ચ્યા ચમત્કાર કાદાં માઅહું નાંય દેખાડી હોકે.”
બાકી માયેપાંય યોહાના સાક્ષી કોઅતી મોઠી સાક્ષી હેય, જીં કામ આબહે માન પુરાં કોઅરાહાટી દેનહા, તીંજ કામ જીં આંય કોઅહુ મા બારામાય સાક્ષી દેહે, કા આબહે માન દોવાડલો હેય.
એને આખ્યાં, “જો, તો મું શિલોહ કુંડામાય દોવી લે,” તો ગીયો એને દોવ્યા એને દેખતો ઓઇન ફિરી યેનો.
“ઓ ઈસરાયેલ લોકહાય, યો વાતો વોનાયા, નાજરેત ગાવામાઅને ઈસુ યોક ઓહડો માઅહું આતો, ચ્યા ચમત્કારા કામ એને નોવાયે કામ એને ચિન્હા કોય ચ્યાલ પોરમેહેરાય તુમહે હોમ્મે સાબિત કોઅલો આતો, તુમા પોતે ઈ જાંઅતાહા કા ઈ હાચ્ચાં હેય.”
ઓ મા પ્રિય બાહાબોઅયેહેય વોનાયા, પોરમેહેરાય ચ્ચા લોકહાન નિવાડલા હેય, જ્યા યા દુનિયા નોજરેમાય ગરીબ હેય, યાહાટી કા બોરહામાય મિલકાતવાળા ઓઅઇ જાય એને ચ્ચા રાજ્યા વારસો બોને, જ્યાથી પોરમેહેરાય આપહે પ્રેમ કોઅનારાહાન દેયના વાયદો કોઅયોહો.