20 પાછે જ્યા શેહેરામાય ઈસુય બોજ મોઠે ચમત્કારા કામે કોઅલે તાઅને લોકહાન તો ઠોપકાડતો લાગ્યો, કાહાકા ચ્યાહાય પાપ કોઅના બંદ નાંય કોઅયેલ.
નીનવે શેહેરા લોક ન્યાયા દિહી યા પીડી લોકહાઆરે ચ્યા દોષી ઠોરવી, કાહાકા ચ્યાહાય યોના આખલ્યા વોનાયને પાપ છોડયા, એને એરા, ઓ તો હેય જો યોના કોઅતો મોઠો હેય, બાકી તુમા પાપ છોડાહાટી મોનાઈ કોઅતેહે.
પાછે, ઈસુ અગ્યાર શિષ્યહાન બી દેખાયો, જોવે ચ્યા ખાં બોઠલા આતા. ઈસુ ચ્યાહાન ખિજવાયો કાહાકા ચ્યા લોકહા સાક્ષ્યે વોય બોરહો નાંય થોવના લેદે બોજ જિદ્દી બોની ગીઅલા, જ્યાહાય ચ્યાલ પાછી જીવી ઉઠનામાઅને દેખલો આતો.
ઈ વોનાઈન ઈસુવે જાવાબ દેનો, “ઓ બોરહો નાંય થોવનારા લોકહાય, માન તુમહેહાતે કોલહાલોગુ રા જોજે? એને આંય તુમહે કોલહા વેઠું? ચ્યા પોહાલ માયેપાંય લેય યા.”
કાહાકા તું નોવાયે વાતો આમહાન વોનાડતોહો, યાહાટી આમા જાંઅરા માગતાહા કા યા મોતલાબ કાય હેય?”
એને કાય એહેકેન નાંય ઓએ કા જોવે આંય તુમહાન પાછો મિળાં યાંવ, મા પોરમેહેર માન અપમાન કોએ એને માન ઘોણા જાંઅહા હાટી પાછા શોક કોઅરા પોડે, જ્યાહાય પેલ્લા પાપ કોઅયેલ એને ચ્યાહાય ખારાબ કામ, વ્યબિચાર, એને લુચ્ચાઈ કોઅના બંદ નાંય કોઅયા ઓરી.
બાકી જો તુમહેમાઅને યોકતાલ બુદયે કોમી હેય, તે પોરમેહેરાપાઅને માગા, તો ઠપકો દેયા વોગાર બોદહાન ઉદારતાથી દેહે, એને તો ચ્ચાલ દેઅરી.
એને ચ્યે પીડા એને ફુડકાહા લીદે હોરગ્યા પોરમેહેરા નિંદા કોઅયી બાકી પોતે-પોતાના કામહાથી પોસ્તાવો નાંય કોઅયો.
યા લીદે લોક ભયાનક ગરમીકોય બોળી ગીયા, એને ચ્યાહાય પોરમેહેરા જ્યાપાંય યે આબદાયેહેવોય ઓદિકાર હેય, ચ્ચા નિંદા કોઅઇ બાકી પોસ્તાવો કોઇન પોરમેહેરા મહિમા નાંય કોઅયી.
માયે ચ્યેલ ચ્યે પાપહા પોસ્તાવો કોઅરાહાટી મોકો દેનલો હેય, બાકી તી વ્યબિચાર કોઅના નાંય છોડે.