17 બાકી તુમા લોકહાપાઅને હાચવીન રા, કાહાકા લોક તુમહાન કોચર્યેમાય લી જાય એને સોબાયે ઠિકાણાહામાય માર દી.
તુમા માંહાટી સરકારા, એને રાજહા આગલા એને ગેર યહૂદી લોકહાવોય સાક્ષી બોનાહાટી ઉબા કોઅલા જાહા.
એને ગેર યહૂદી લોકહા આથામાય હોઅપી દેઅરી, ચ્યા લોક માન ગાળી દી, મા ઉપે થૂપી, માન ચાપકાહાકોય માર ઠોકી, એને હુળીખાંબાવોય ચોડવી, એને તીજે દિહી પાછો જીવતો ઓઅઇ જાહીં.”
યાહાટી મા આખલ્યા વોનાયા, આંય તુમહાપાય ભવિષ્યવક્તા, બુદ્યેવાળા એને મૂસા નિયમ હિકાડનારા ગુરુહુલ દોવાડુહુ, એને તુમા ચ્યાહામાઅને કોલાહાલ યોક માઆઇ ટાકહા, એને કોલહાક હુળીખાંબાવોય ચોડવાહા, એને કોલહાક તુમહે સોબાયે ઠિકાણે ચોપકાહા માર ઠોકહા, એને કોલહાક યોકા ગાવામાઅને બિજા ગાવામાય તાંગાડતા ફીરહા.
મુખ્ય યાજક એને બોદયે સોબા યેય ઈસુવાલ માઆઇ ટાકાડાંહાટી ઈસુવા વિરુદમાય સાબિતી હોદેત,
બાકી આંય તુમહાન આખતાહાવ કા જો ચ્યા બાહાવોય ગુસ્સો કોઅરી, ચ્યાલ પોરમેહેર સજા કોઅરી એને કાદો ચ્યા બાહાલ નોકામ્યા આખરી ચ્યાલ યહૂદીયાહા મોઠી સોબાયેમાય સજા કોઅરી; એને જો કાદો આખે ‘ઓ મૂર્ખ’ ચ્યાલ નરકા આગડા સજા દેવામાય યી.
ચ્યે સમયે, જ્યા લોક માયેવોય બોરહો નાંય કોએત, ચ્યા ચ્યાહા બાહાહાલ દોઇન કોંડાડી દી, જ્યા માયેવોય બોરહો કોઅતાહા ચ્યાહાન માઆઇ ટાકી. આબહો પોતે પાહાહા આરે એહેકેન કોઅરી એને પોહેં પોતે આયહે આબહા વિરુદ કોઅરી એને ચ્યાહાન માઆઇ ટાકી.”
“બાકી તુમા પોતેજ હાચવીન રા, કાહાકા લોક તુમહાન કોચર્યેમાય લેય જાય એને સોબાયે ઠિકાણામાય માર દી, કાહાકા તુમા મા શિષ્ય હેય, એને તુમહાન મા લીદે સરકારા, એને રાજહા આગલા ઉબા કોઅરી કા તુમહે ન્યાય કોએ. બાકી ચ્યા પરિણામ, તુમા ચ્યાહાન મા બારામાય હારી ખોબાર આખી હોકાહા.
જોવે માઅહે તુમહાન ચ્યા સોબાયે ઠિકાણે એને આગેવાન એને ઓદિકાર્યાપાય દોયન લેય જાય, તોવે કાય જાવાબ દેઅના, કા કાય આખના, ચ્યા ચિંતા નાંય કોઅના.
તોવે મુખ્ય યાજક એને પોરૂષીયાહાય મોઠી સોબા લોકહાન હાદિન પુછ્યાં, “આપા કાય કોઅજેહે? ઈ માઅહું તે બોજ ચમત્કાર કોઅહે.
ચ્યા તુમહાન ચ્યાહા સોબાયે ઠિકાણા માઅને કાડી દી, બાકી ઓહડો સમય યી રોયહો, કા જો કાદો તુમહાન માઆઇ ટાકી, તો એહેકોય હોમજી કા આંય પોરમેહેરા સેવા કોઅતાહાંવ.
તોવે વિસ્વાસ્યાહાય પાઉલાલ તારાતુજ દોવાડી દેનો કા દોરિયા મેરે જાતો રોય, બાકી સિલાસ એને તિમોથી બિરીયામાયજ રોય ગીયા.
માયે આખ્યાં, ‘ઓ પ્રભુ તી તે તું જાંઅતોહો, કા આંય તોવોય બોરહો કોઅનારાહાન જેલેમાય ટાકતો એને જાગા-જાગાવોય સોબાયે ઠિકાણાહામાય ઠોકાડતો આતો.
કોલહિક વોખાત માયે ચ્યાહાન સોબાયે ઠિકાણાહામાય શિક્ષા દેવાડી એને ઈસુવા નિંદા કોઆડતો આતો, ઈહીં હુદુ કા ઓલો ગુસ્સા કા બિજા શેહેરાહામાય બી જાયને સતાવતો આતો.
એને ચ્યાપાઅને દમસ્ક શેહેરા સોબાયે ઠિકાણા નાવાવોય મંજુર્યે કાગળાં માગ્યાં, કા જ્યા માટડા કા થેઅયો જ્યા પ્રભુ ઈસુ વાટે ચાલનારેં મીળે ચ્યાહાન બાંદિન યેરૂસાલેમ શેહેરમાય લેય યેય.
ચ્યા લોકહાથી, જ્યા કુતરાહા હારકા હેતા, એને ખારાબ કામ કોઅનારાહા થી, એને જ્યા સુન્નત કોઆડાહાટી આખતાહા ચ્યાહાપાઅને હાચવીન રોજા.
બાકી તુંબી ચ્યાથી હાચવીન રોજે, કાહાકા ચ્યાય ખ્રિસ્તા બારામાય આમહે શિક્ષણા બોજ વિરુદ કોઅલા હેય.
કોલહાક લોકહા તે મજાક કોઅવામાય યેની, એને ચાપકાહા માર, બિજાહાન બાંદિન, એને જેલેમાય ટાકીન પારખવામાય યેને.