11 “એને જ્યા કોઅહાબી શેહેરામાય નાયતે ગાવહામાય જાહા, તે ચ્યે માન એહેકેન પુછ્યાં કા ઈહીં કું હારો હેય એને જાંઉ લોગુ તાંઅરે નાંય જાહા, તાંઉલોગુ ચ્યાજ ગોઅમે રોજા.
વાટેહાટી ઠેલી મા લાહા, નાંય બેન જોડ ફાડકે લેતા, નાંય બેન જોડ વાઅણે એને બેન લાકડયોબી મા લેતા. કાહાકા કામ કોઅનારાલ ચ્યા ખાઅના મિળાં જોજે.”
ગાઆમાય જાતાંજ ચ્યાહાલ બોરકાત દેજા.
એને ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, જોવે તુમા કાદા ગોઓ રાંહાટી જાહા, તાંજ રોજા, તાંઅરે તુમા નિંગી જાહા તાંઉલોગુ ચ્યાજ ગોઅમે રોજા.
ઈ દેખીન બોદાજ લોક ટુટરાં લાગ્યા, એને ચ્યા આખે કા, “તો તે યોક પાપી માઅહા ગોઓ ગીયહો.”
એને જ્યા ગોઆમાય જાહા, તાંજ રા; એને તાઅનેજ રાજા લેઈને જાયા.”
એને જોવે ચ્યેય ચ્યે કુટુંબ હાતે બાપતિસ્મા લેદા, તોવે ચ્યેય વિનાંતી કોઅયી, “જો તું માન પ્રભુવા વિસ્વાસીની હોમાજતોહો, તે ચાલીન મા ગોઆમાય રા,” એને તી આમહાન માનાડી લેય ગીયી.