41 ઈસુવે ચ્યાહાન જાવાબ દેનો કા “ઓ બોરહો નાંય થોવનારા લોકહાય એને લુચ્ચી પીડી, તુમહેઆરે કોલાહા લોગુ રોઉં? કોલાહા લોગુ તુમહાન વેઠું? ચ્યાલ તુમા માયેપાંય લેય યા.”
ઓ બોદા મેહનાત કોઅનારાહાય, એને વોજાકોય દાબાલા લોકહાય તુમા મા પાહાય યા તુમહાન આંય દિલાસો દિહી.
ચ્યાય ચ્યાહાન જાવાબ દેનો, “ઈ પીડી ખારાબ એને વ્યબિચારી લોક ચમત્કાર હોદતેહેં, બાકી યોના ભવિષ્યવક્તા આરે જીં જાયા ચ્યાલ છોડીન બિજાં કાય ચિન્હ નાંય દેવાય.
તોવે તીં જાયને ચ્યે કોઅતા વોદારે હાંત બુતાહાલ લી યેહે, એને ચ્યે ચ્યા માઅહામાય ઉરાય જાતહેં, એને તાંજ રોતેહેં, ચ્યા માઅહા પાછલી દશા પેલ્લા કોઅતાબી ખારાબ બોની જાહે, યા પીડી ખારાબ લોકહા બી દશા એહેકેનુજ ખારાબ ઓઅરી.”
યે પિડયે ખારાબ એને વ્યબિચારી લોક ચમત્કાર હોદતાહા, બાકી યોના ભવિષ્યવક્તા ચિન્હ છોડીન બિજાં કાય ચિન્હ નાંય દેવાય” પાછે ઈસુ ચ્યાહાપાઅને જાતો રિયો.
ઈસુવે ચ્યાહાન જાવાબ દેનો કા “ઓ બોરહો નાંય થોવનારા લોકહાય એને લુચ્ચી પીડી, તુમહેઆરે કોલાહા લોગુ રોઉં? કોલાહા લોગુ તુમહાન વેઠું? ચ્યાલ તુમા માયેપાંય લેય યા.”
આંય તુમહાન હાચ્ચાં આખતાહાવ, યા બોદહા ખૂન કોઅના સાજા યે પેડયે લોકહાવોય યી પોડી.
જોવે યોહાને દેખ્યા પોરૂષી એને સાદૂકી લોક ચ્યાપાય બાપતિસ્મા લાંહાટી યેય રીયહા, તે ચ્યાય આખ્યાં, તુમા જેરીવાળા હાપડા હારખા ખારાબ હેય, તુમહાન કુંયે પોરમેહેરા ન્યાયામાઅને નાહના ચેતાવણી દેની જો યેનારો હેય?
ઈસુય ઈ એઇન ખિજવાયન આખ્યાં, “પાહાહાન માયેપાંય યાં દા, ચ્યાહાન ઓટકાડાહા મા, કાહાકા ચ્યાજ લોક જ્યા યા પાહાહા હારકા બોરહાલાયક હેય પોરમેહેરા રાજ્યામાય ચ્યાજ રોય.
જોવે ઈસુ ચ્યા વોનાયો તોવે ઈસુ ઉબો રોય ગીયો એને આજુ બાજુને લોકહાન ચ્યાલ લિયાહાટી આખ્યાં, એને લોકહાય ચ્યા આંદળાલ હાદિન આખ્યાં, “ઈંમાત રાખ, ઉઠ, ઈસુ તુલ હાદહે.”
ઈ વોનાઈન ઈસુવે જાવાબ દેનો, “ઓ બોરહો નાંય થોવનારા લોકહાય, માન તુમહેહાતે કોલહાલોગુ રા જોજે? એને આંય તુમહે કોલહા વેઠું? ચ્યા પોહાલ માયેપાંય લેય યા.”
તોવે ઈસુવે શિષ્યહાન આખ્યાં, “તુમહે બોરહો કેછ આતો?” બાકી ચ્યા ગાબરાય ગીયા એને નોવાય પામીન યોકબિજાલ આખા લાગ્યા, “ઓ કું હેય, જો તોફાન એને દોરિયા પાઅયાલ બી તો આગના કોઅહે, એને તી ચ્યા માનતેહેં?”
તો શિષ્યહાન માયે બુતાલ કાડના વિનાંતી કોઅયી, બાકી ચ્યા કાડી નાંય હોક્યા.”
તો આજુ યેય તોલાહામાય બુતે ચ્યાલ આફળી પાડ્યો બાકી ઈસુવે બુતાલ દોમકાડયો, એને પાહાલ હારો કોઇન ચ્યા આબહાલ પાછો હોંપી દેનો.
ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ ફિલિપ, આંય ઓલા દિહી તુમહેઆરે હેતાંવ, એને કાય તું માન નાંય જાંઅતોહો? જ્યાંય માન દેખ્યો, ચ્યાય પોરમેહેર આબહાલ દેખ્યહો, તું કાહા આખતોહો કા આબહાલ આમહાન દેખાડ?
તોવે ચ્યાય થોમાલ આખ્યાં, “તો આંગળી ઈહીં લેય યે એને મા આથ એએ, એને તો આથ દોઓ એને મા પાહાળામાય ટાક, એને શંકા કોઅના બંદ કોઓ, બાકી બોરહો કોઓ કા આંય જીવતો હેય.”
એને ચાળહી વોરહા લોગુ ચ્યે ઉજાડ જાગામાય ચ્યાહાન સહન કોઅતો રિયો, જોવે ચ્યાહાય ગેડી-ગેડી આગના તોડી.
પિત્તરે આજુ બોજ વાતો પાછી-પાછી આખીન ચ્યાહાન વિનાંતી કોઅયી કા તુમા પોતે યા આડી પેડયે થી બોચી જાં.
કાય તું પોરમેહેરા સદા મોયા, એને ચ્યા સહનશીલતા, એને ધીરજેલ નોકામ્યા જાંઅતોહો? કાય તું નાંય હોમજે કા પોરમેહેરા ભલાઈ તુલ પાપ કોઅના બંદ કોઅના હિકાડેહે?
યાહાટી ઈ વાત હાચ્ચી હેય કા બોરહો નાંય કોઅના લીદે ચ્યા જાય નાંય હોક્યા.
યાહાટી આમા ચ્યા આરામા જાગામાય જાંહાટી પુરી ઇંમાતથી કોશિશ કોઅતે, કાય એહેકેન નાંય ઓએ, કા ચ્યા લોકહા હારકા આપા પોરમેહેરા આગના નાંય પાળવાથી ચ્યા જાગામાય જાંહાટી રોય જાજે.
કાહાકા જેહેકેન આમહાય ઈસુ ખ્રિસ્તા બારામાય હારી ખોબાર વોનાયા, તેહેકેનુજ ઈસરાયેલા લોકહાયબી આરામા જાગામાય જાઅના હારી ખોબાર વોનાયા, બાકી ચ્યાહાય યાવોય બોરહો નાંય કોઅયો, યાહાટી, તો સંદેશ ચ્યાહાહાટી નોકામ્યો આતો.
યાહાટી જ્યેં ઈસુથી પોરમેહેરાપાય યેતહે, તો ચ્યાહા પુરાં-પુરાં તારણ કોઅઇ હોકહે, કાહાકા તો ચ્યાહાહાટી પોરમેહેરાલ વિનાંતી કોઅરાહાટી કાયામ જીવતો હેય.