38 તોવે, ટોળામાઅને યોક માઅહે મોઠેરે બોંબલીન આખ્યાં, “ગુરુજી તુલ આથ જોડું, મા પાહાવોય દયા કોઓ, કાહાકા ઓ યોકુજ પોહો હેય.
એને એઆ, ચ્યા દેશા યોક કનાની બાય યેની એને બોંબલીન આખા લાગી, “ઓ પ્રભુ દાઉદ રાજા કુળા પોહા, માયે ઉપે દયા કોઓ, મા પોહયેલ બુત બોજ દુ:ખ દેહે.”
જોવે તો ચ્યા ગાવા ફાટકેપાય યેય પોઅચ્યો, તોવે માઅહે યોક મોઅલા મુરદાલ બાઆ લેય જાતે આતેં, જો પોતાના આયહે યોકનેયોક પોહો આતો એને તી વિધવા બાય આતી, એને ગાવા બોજ લોક ચ્યાહાઆરે આતા.
બીજે દિહી જોવે ચ્યા ડોગા ઉપને ઉત્યા, તોવે યોક મોઠી ગીરદી ચ્યાલ મિળી.
એને એએ યોક બુત ચ્યાલ દોઅહે, એને તો અચાનક ચીચાઈ ઉઠહે પાછે ચ્યાલ આફળી પાડહે, એને ચ્યા મુયામાઅને ગોંડો નિંગહે એને ચ્યાલ બોજ આબદા પાડીન છોડહે.
જોવે તો ઈ વોનાયોકા ઈસુ યહૂદા વિસ્તાર માઅને ગાલીલ ભાગામાય યેય ગીયહો તોવે તો ચ્યાપાય ગીયો એને ચ્યાલ વિનાંતી કોઅયી કા, યેયન મા પાહાલ હારો કોઓ, કાહાકા તો મોરાં તિયારી હેય.