54 પોહયી આથ દોઓઈન ઈસુવે પોહોયીલ આખ્યાં, “તાલીતા કુમ” યા મોતલાબ હેય, “ઓ પોહી, આંય તુલ આખહુ, ઉઠ.”
બાકી જોવે ચ્યે લોકહા ટોળાલ બાઆ કાડી દેના, એને ચ્યે ગોઅમે જાયન પોહયે આથ દોઅયો એને તી જીવી ઉઠી.
તોવે ઈસુવે ચ્યેપાય જાયને, ચ્યે આથ દોઇન ચ્યેલ ઉઠાડયા, ચ્યેમાઅને જોરાં તારાતુજ ઉતી ગીયા, એને તી ઈસુ એને ચ્યા શિષ્યહા ગાવાર ચાકરી કોઅતી લાગી.
ઈસુ આંદળાલ આથ દોઇન ગાવા બાઆ લેય ગીયો, પાછે, ચ્યા ડોળા વોય થુપ લાવ્યાં એને ઈસુવે ચ્યાવોય આથ થોવ્યો એને પુછ્યાં, કા “તુલ કાય દેખહાય?”
બાકી ઈસુય ચ્યા પાહા આથ દોઓઈન ચ્યાલ ઉબા રાંહાટી મોદાત કોઅયી.
એને ઈસુય ગોઅમે પિત્તર, યાકૂબ એને યાકૂબા બાહા યોહાન, એને યાઈર એને ચ્યા થેએ ચ્યાહા સિવાય ચ્યાઆરે બિજા કાદાલ નાંય યા દેના.
બાકી લોક ચ્યા મશ્કરી કોઅરા લાગ્યા, ચ્યાહાટી ચ્યે બોદહાન બાઆ દોવાડી દેના, એને આયહે આબહાલ એને પિત્તર, યાકૂબ એને યાકૂબા બાહા યોહાન યાહાન આરે લેઈને, પોહી હુતલી આતી તાં ગીયો.
તોવે તી પોહી તારાતુજ ઉઠીન ચાલા-ફિરા લાગી, પાછે ઈસુય ચ્યાહાન આખ્યાં, કા ચ્યેલ કાય ખાંહાટી દા.
એહેકેન આખીન બોંબલ્યો, “ઓ લાજરસ બાઆ નિંગી યે.”
કાહાકા જેહેકેન આબહો મોઅલા લોકહાન જીવતો કોઅહે, તેહેકેન પોહોબી ચ્યા મોરજી પરમાણે મોઅલા લોકહાન જીવતા કોઅહે.
તોવે પિત્તરે બોદહાલ બાઆ કાડી દેના, એને માંડયે પોડીન પ્રાર્થના કોઅયી, એને કુડયે એછે એઇન આખ્યાં, “ઓ તબીથા, ઉઠ” તોવે ચ્યેય ચ્યે ડોળા ઉગડાવ્યા, એને પિત્તરાલ દેખીન ઉઠી બોઠી.
જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય, “માયે તુલ બોજ જાત્યેહે આબહો ઠોરવ્યોહો” પોરમેહેરા નોજરેમાય આબ્રાહામ આપહે આબહો હેય, ચ્ચાય ચ્ચા પોરમેહેરાવોય બોરહો કોઅયો, જો પોરમેહેર મોઅલા માઅને પાછો જીવતો કોઅહે, એને જ્યો વાતો અસ્તિત્વામાય હેયેજ નાંય, ચ્ચેહે નાંવ એહેકોયન લેતહેં કા ચ્ચે અસ્તિત્વામાય હેય.