20 તોવે ઈસુવાલ આખ્યાં, “તો આયહો એને બાહા બાઆ ઉબે રીઅલે હેતેં, ચ્યે તુલ મિળાં માગતેહે.”
કાય ઓ તોજ હુતાર્યો નાંય કા? કાય ઓ મરિયમે પોહો, એને યાકૂબ, એને યોસેસા, એને યહૂદા એને સિમોના બાહા હેય? એને કાય ચ્યા બોઅયોહો ઈહીં નાંય રોય કા?” યાહાટી ચ્યાહાય ચ્યા બારામાય ઠોકાર ખાદી.
ઈસુવા આયહો એને ચ્યા બાહા ચ્યાપાય યેના, બાકી ગીરદી લેદે ચ્યે ઈસુલ નાંય મિળી હોક્યે.
તોવે ઈસુય ચ્યાહાન એહેકોય જાવાબ દેનો કા, “જ્યેં પોરમેહેરા વચન વોનાતેહે એને પાળતેહે ચ્યેજ મા આયહો એને બાહા હેય.”
ચ્યા બોદા એને તાં ચ્યાહાઆરે કોલ્યોહોક બીજ્યોબી થેઅયો આત્યો જ્યેહેય ઈસુલ મોદાત કોઅલી આતી એને ઈસુવા આયહો મરિયમ એને ચ્યે બાહાહા આરે યોકચીત્ત ઓઇન પ્રાર્થનામાય લાગી રોત.
કાહાકા બિજા પ્રેષિત એને પ્રભુ બાહા યાકૂબ એને યહૂદા એને કેફા ચ્યાહા પોતાની થેએયેહેલ આરે લેય જાતહા જોવે ચ્યા મુસાફરી કોઅતાહા, તે આમહાનબી ઓ ઓદિકાર હેય કા કાદી વિસ્વાસી થેએયે આરે વોરાડ કોઇન પોતાની થેએયેહેલ આરે લેય ફિરજે.
ચ્યે સમયે આંય કેવળ યોક પ્રેષિતાલ મિળ્યો, તો પ્રભુ બાહા યાકૂબ આતો.