13 ચ્યેલ દેખીન પ્રભુલ દયા યેની, એને ચ્ચાય આખ્યાં, “રોડહે મા.”
“માન યા લોકહાવોય દયા યેહે, આમી તીન દિહી જાયાહા, ચ્યા માયેપાંય હેતા, એને ચ્યાહાપાય ખાઅના કાયજ નાંય આતા.
યે વાતહે પાછે પ્રભુ ઈસુય સીત્તેર શિષ્યહાન નિવડયા, એને જ્યા શેહેરાહામાય એને ગાવહામાય પ્રભુ પોતે જાં આતો, તાં ચ્યાહાન બેબુન-બેબુન કોઇન પોતાના આગાડી દોવાડયા.
પાછે ઈસુ યોકે જાગે પ્રાર્થના કોઇ રિઅલો આતો, જોવે પ્રાર્થના કોઇ પાડી, તોવે ચ્યા શિષ્યહા માઅને યોકે ચ્યાલ આખ્યાં, “પ્રભુ આમહાન પ્રાર્થના કોઅરા હિકાડ, જેહે કોઇન યોહાન બાપતિસ્મા દેનારાય ચ્યા શિષ્યહાન હિકાડયાં.”
બાકી પ્રભુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, ઓ પોરૂષીહાય તુમા થાળી એને વાટકે ઉપે ચોળતાહા, બાકી માજે લોબ એને લુચ્ચાઈ બોઅલાજ હેય.
એને પ્રભુવે આખ્યાં, “ઈમાનદાર એને બુદ્ધિમાન કારબારી કું હેય? જ્યાલ માલિકાય પોતાના નોકાર-ચાકારાવોય કારબારી બોનાડયોહો, કા તો સોમયાવોય ચ્યાહાન ખાઅના વસ્તુ દેય.
ઈ વોનાઈન પ્રભુય જોવાબ દેનો, “ઓ ડોંગ્યાહાય, કાય આરામા દિહે તુમહે ડોબહાલ એને ફૂરક્યાહાલ છોડીન પાંઈ પાજા નાંય લી જાત?
તોવે પ્રેષિતાહાય ઈસુવાલ આખ્યાં, “આમહે બોરહો આજુ મજબુત કોઅરા મોદાત કોઓ.”
તોવે ઈસુવે આખ્યાં, જોવે રાયે દાણા ઓલહો બોરહો તુમહાન રોતો, તોવે યા ઉબા સેતુરા જાડાલ તુમા આખતા કા મૂળાઇહિને ઉપડાયન દોરિયામાય જાય પોડ, એને તીં તુમહે માની જાતા.
પાછે પ્રભુ ઈસુવે આખ્યાં, યા અન્યાયી ન્યાય કોઅનારાય જીં આખ્યાં, ચ્યા બારામાય દિયાન દેયન વિચાર કોઆ.
જોવે ચ્યા ખાં બોઠલા આતા તોવે જાખી ઉબા રોઇન પ્રભુ ઈસુવાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, એએ, મા આરદી મિલકાત ગોરગોરીબાહાલ દેય દાહું, એને માયે કાદા પાયને બી ખોટયેરીતે કર લેદા ઓરીતે ચ્યાલ ચાર ગોણા પાછો દિહી.”
એને પિત્તરાલ ઈસુવા આખલી વાત યાદ યેની, “કુકાડ વાહાયી ચ્યા પેલ્લા તું માન તીનદા નાકાર કોઇ દેહે કા તું માન નાંય વોળખે”
એને માજે જાયન એઅયા તાં પ્રભુ ઈસુ મુરદાં નાંય દેખાયાં.
જ્યા યોકઠા ઓઅલા આતા ચ્યાહાય આખ્યાં, “પ્રભુ જો હાચુલ જીવી ઉઠયોહો, એને સિમોન પિત્તરાલ દેખાયહો.”
જોવે તો ચ્યા ગાવા ફાટકેપાય યેય પોઅચ્યો, તોવે માઅહે યોક મોઅલા મુરદાલ બાઆ લેય જાતે આતેં, જો પોતાના આયહે યોકનેયોક પોહો આતો એને તી વિધવા બાય આતી, એને ગાવા બોજ લોક ચ્યાહાઆરે આતા.
તોવે ઈસુય પાહાય જાયને મુરદાં ખાટલાલ આથ લાવ્યો, એને ખાંદિયા ઉબા રોય ગીયા તોવે ચ્યે આખ્યાં, “ઓ જુવાન, આંય તુલ આખહુ, ઉઠ!”
તોવે યોહાન બાપતિસ્મા દેનારાય ચ્યા બેન શિષ્યહાન હાદિન ઈસુવાપાય પુછા દોવાડયા કા, “કાય તુંજ ખ્રિસ્ત હેય, જ્યાલ દોવાડના વાયદો પોરમેહેરાય કોઅલો આતો, કા આમા યોકતા બિજા વાટ જોવજે?”
તોવે ચ્યે ચ્યાહાન રોડતા એને કાકાહા કોઅતા દેખ્યા. તોવે ઈસુવે ગોઅમે જાયન, ચ્યાહાન આખ્યાં કા, “તુમહાન કાકાહા કોઅના એને રોડના ગોરાજ નાંય હેય, પોહી મોઓઈ નાંઈ ગીયહી બાકી, હૂવી રીયલી હેય.”
ઈ તીજ મરિયમ આતી, જ્યેય પાછે પ્રભુ પાગહાવોય મોઅગાં સુગંદી અત્તાર ચોપડીન ચ્યા પાગ પોતે કિહહા કોઇન નુંહયા, ચ્યે બાહા લાજરસ બિમાર આતો.
તોવે ચ્યા બોઅયેહે ઈસુવાઇહી આખી દોવાડયા, “ઓ પ્રભુ, એએ, જ્યાવોય તું પ્રેમ કોઅતોહો તો બિમાર હેય.”
ચ્યાહાય ચ્યેલ આખ્યાં, “બાઈ તું કાહા રોડતીહી?” ચ્ચેય ચ્ચાહાન આખ્યાં, “ચ્ચે મા પ્રભુ કુડી લેય ગીયા એને આંય નાંય જાંઉ કા ચ્ચાલ કેછ થોવ્યહો.”
ઈસુવે ચ્ચેલ આખ્યાં, “ઓ બાઈ તું કાહા રોડતીહી? કાલ હોદતીહી?” ચ્ચેય વાડીવાળો હોમજીન ચ્ચાલ આખ્યાં, “ઓ સાયબ, જો તું ચ્યાલ ઇસી લેય ગીયો તોવે ચ્યાલ કેછ થોવ્યા તીં માન આખ, એને ચ્યાલ આંય લેય જાહીં.”
ઈસુ યોહાના કોઅતા વોદારે શિષ્ય બોનાડીન ચ્યાહાન બાપતિસ્મા દેહે. ઈ પોરૂષી લોકહાન ખોબાર ઓઈ ગીયહી, એહેકેન જોવે પ્રભુ ઈસુલ ખોબાર પોડ્યા.
તોવે આજુ વાહને ઉડયે તીબીરીયાસા ચ્યા જાગા પાહી યેને, જાં ચ્યાહાય પ્રભુ આભાર માન્યા પાછે બાખે ખાદેલ.
એને રોડનારા ઓહડા રોય, જાણે રોડેજ નાંય, એને આનંદ કોઅનારા એહેકોય રોય, જાણે આનંદ નાંય કોઅતા ઓરી એને વેચાતાં લેનારા એહેકોયન રોય કા જાણે ચ્યાહાપાય કાયજ નાંય હેય
ઓ વિસ્વાસી બાહાહાય, આમહે મોરજી હેય કા જ્યેં મોઅઇ ગીયે ચ્યા બારામાય તુમહાન જાણ જોજે, એહેકેન નાંય ઓઅય કા તુમહાન ચ્ચાહા રોકા શોક કોઆ જ્યાહાન આશા નાંય હેય, કા ચ્યે મોઅલા માઅને પાછો જીવતે ઓઅનારે હેય.
યા લીદે ચ્યાલ જોજું આતાં, કા બોદયે વાતહેમાય બિલકુલ બિજા બોદા માઅહા હારકા બોની જાય, એટલે તો પોરમેહેરા હામ્મે આમહે દયાળુ એને બોરહાવાળો મહાયાજક બોની હોકે, એને લોકહા પાપહા માફ્યે હાટી પોતે પોતાલ બલિદાન કોઅઇ હોકે.
આમહે મહાયાજક, જો ઈસુ ખ્રિસ્ત હેય, તો આમહે બોદી કમજોરયેમાય મોદાત કોઅહે, કાહાકા ચ્યાય આપહે હારકા બોદ્યેજ જાત્યે પરીક્ષાયે સામનો કોઅયો બાકી તેરુંબી કાય પાપ નાંય કોઅયા.