46 “જોવે તુમા મા આખલ્યા નાંય માનેત, તો માન ‘ઓ પ્રભુ, ઓ પ્રભુ’ કાહા આખ્યાં કોઅતાહા?
યા પાછે બીજ્યો કુંવારીયોબી યેયન વોવડાલ આખા લાગ્યો, ઓ માલિક, આમહેહાટી બાઆં ઉગાડી દે.
“તોવે જ્યાલ યોક ઓજાર મિળલા આતા, ચ્યાય યેયન આખ્યાં, ‘ઓ માલિક, આંય તુલ જાંઅતો આતો કા, તું બોજ કોડાક માઅહું હેય: તું ઓહડા માઅહા રોકો હેય જો નાંય બિયારો પોઅય બાકી પાક યોખઠા કોઅના આશા રાખહે.’
“તોવે ચ્યા જાવાબ દેઅરી, ‘ઓ પ્રભુ આમાહાય તુલ કોવે બુખો, એને તરસ્યો, કા પારકો, કા ઉગાડો, કા બિમાર, કા જેલેમાય દેખ્યો, એને તો સેવા નાંય કોઅયી?’
પોતાલ દોગો મા દાહા, કાદાબી કોવેબી પોરમેહેરાલ મૂર્ખ નાંય બોનાવી હોકે, કાહાકા માઅહું જીં પોઅહે, તીંજ વાડહે.
બાકી પોરમેહેરા વચન પાળનારા બોના, એને ફક્ત વોનાનારાજ નાંય જ્યા પોતાલ દોગો દેતહેં.