45 હારાં માઅહું મોના હારાં ભંડારા માઅને હાર્યો વાતો કાડહે, એને જુઠા માઅહું જુઠા ભંડારામાયને જુઠયો વાતો કાડહે. કાહાકા જીં મોનામાય બોઅલાં હેય, તીંજ વાત માઅહું બોલહે.
જેહેકેન પવિત્રશાસ્ત્રમાય લોખલાં હેય, કા જો માયેવોય બોરહો કોઅહે, ચ્યા હ્રદયા માઅને જીવના પાઅયા નોયો વોવત્યો લાગી.”
તોવે પિત્તરે આખ્યાં, “ઓ હનાન્યા, જો સૈતાને તો મોનામાય પવિત્ર આત્મા આરે જુઠા બોલના વિચાર ટાકલો હેય, એને તુયે તો વેચલી મિલકાત માઅને કોલહાક પોયહા તોહાટી રાખી થોવલા હેય.
માયેવોય જ્યા બોદા પોરમેહેરા લોકહા કોઅતો હાનામાય હાનો હેય, માન ગેર યહૂદી લોકહાન ખ્રિસ્તામાય મિળનારી બોરકાત બારામાય હારી ખોબાર આખના સદા મોયા મીળહી. ઈ બોરકાત જી આમહાન ખ્રિસ્તામાય મિળહે, તી માઅહા હોમાજનાથી બારે હેય.
કોઅહિબી ખારાબ વાત નાંય બોલના, બાકી એહેકેન બોલે, જીં સમાયા ઇસાબે બીજહાહાટી હારાં એને ફાયદા રોય.
જોવે તુમા બેગે ઓઅતેહે, તોવે મિળીન ગીતશાસ્ત્ર, એને સ્તુતિ ગીત એને બીજે ગીતે જ્યેં પવિત્ર આત્મા તુમહાન આખાહાટી અગુવાઈ કોઅતા હેય આખા, એને પોત-પોતાના મોનામાય પ્રભુહાટી ગીતે આખા એને સ્તુતિ કોઅતે રા.
ખ્રિસ્તા વચના બારામાય વોદારી ને વોદારી વિચાર કોઅતે રા, એને પુરાં જ્ઞાનાકોય યોકા-બિજાલ હિકાડાં એને સલહો દા, એને તુમહે મોનામાય પોરમેહેરાલ ધન્યવાદ દેયને ભજન એને સ્તુતિગીતે એને આત્મિક ગીતે આખતે રિયા.
તુમા ચ્ચાહા આરે સાદા નમ્રતાકોય વાત કોઆ, એને ઓહડયો વાતો કોઆ જ્યો મન ગમત્યો રોય જ્યેથી તુમહાન બોદા માઅહાન હારેં રીતેકોય જવાબ દેયના યેય જાય.
પાછે પ્રભુ આખહે, કા જો કરાર આંય યેનારા દિહહામાય ઈસરાયેલા લોકહા હાતે કોઅહી, તો ઓ હેય, કા આંય ચ્યાહાન મા નિયમાહા બારામાય વિચારા દિહી, એને ચ્યે ચ્યાહાન પોતાના મોનામાય રાખરી, એને આંય ચ્યાહા પોરમેહેર બોનહી, એને ચ્યા મા લોક ઓઅરી.
એને બોદા લોકહા ન્યાય કોરાહાટી, ચ્યા બોદા ખારાબ કામહાહાટી ચ્યાહાવોય દોષ લાવાહાટી, જીં ચ્યાહાય પોરમેહેરા વિરુદ કોઅયાહાં, એને ચ્યો બોદ્યો નોકામ્યે વાતહેહાટી જ્યો ચ્યાહાય ચ્યા વિરુદ કોઅયોહો.”