40 દિહી બુડતા સમયે માઅહે બોજ જાત-જાત્યા દુખ્યાહાન ઈસુવાપાય લેય યેને એને યોકા-યોકાલ આથ લાવીન ચ્યે ચ્યાહાન હારાં કોઅયા.
કા આંદળે દેખતેહે એને લેંગડે ચાલતે ફીરતેહે, કોડળેં હારાં કોઅવામાય યેતહે એને બોઅરે વોનાતેહે, મોઅલે જીવતે ઊઠતેહે એને ગરીબાહાલ હારી ખોબાર આખવામાય યેહે.
જોવે ઈસુવાલ ઈ ખોબાર મિળી તોવે તાઅને તો ઉડીમાય બોહીન, યોક ઉજાડ જાગામાય માઅહા પાયને આલાગ નિંગી ગીયો, બાકી લોકહાન ચ્યા ખોબાર પોડી, એને ચ્યાહા શેહેરામાઅને ચ્યા પાગે ચાલીન ચ્યા પાહલા યેના.
ચ્યા દિહયા દિહી ઈસુવે બોજ જાંઅહાન હારાં કોઅલા, ચ્યાહાટી ચ્યા બિમાર લોક ચ્યાપાય ગીરદી કોઅતા આતા.
એને યાઈર બોજ રાવ્યો કોઅતો લાગ્યો, “મા વાહની પોહી મોરાં તિયારી હેય તું મા ગોઓ યે એને ચ્યેલ આથ લાવી દે, તોવે ચ્યે બોચાવ ઓઅઇ જાય એને તી જીવતી રોય.”
એને ઈસુ ચ્યાહા વચ્ચે કોઅહેજ મોઠે ચમત્કાર નાંય કોઅઇ હોક્યો, બોજ વોછા દુખ્યાહાવોય આથ થોવિન હારેં કોઅયે, એને કાયજ ચમત્કાર નાંય કોઅયો, કાહાકા ચ્યા ચ્યાહાય નાકાર કોઅયેલ.
ઓલે લોગુ કા રુંબાળ એને ફાડકો ચ્યાહા આંગાલ લાવીન બીમાર્યાહાવોય ટાકતા આતા, એને ચ્ચે ચ્યાહા બીમાર્યેહેથી હારાં ઓઅઇ જાતે આતેં, એને બુતડે નિંગી જાયા કોઅતે આતેં.
જીં કાય પ્રેષિત કોઅતા આતા ચ્યા લીદે લોક બિમાર્યાહાન વાટેવોય લેય યેયન પાથારી એને ખાટલાહાવોય હુવાડી દાં આતેં, કા જોવે પિત્તર યેય, તોવે ચ્યા છાવાડીજ ચ્યાહામાઅને કાદાવોય પોડી જાય.