29 એને ઉઠીન ચ્યાલ શેહેરા બાઆ ડેકાલતા લેય ગીયા, એને જ્યા ડોગાવોય ચ્યાહા શેહેર બાંદલા હેય, ચ્યા ડોગા ઉપે લેય ગીયા, ચ્યાહાટી ચ્યાલ ડેકલી દેયન માઆઇ ટાકાંહાટી.
ઈ વોનાઈન જોલા સોબાયે ઠિકાણામાય આતા, બોદા બોજ ખિજવાય ગીયા.
માન ખોબાર હેય કા તુમા આબ્રાહામા કુળામાઅને હેતા, તેરુંબી તુમા મા હિકાડના નાંય પાળ્યાં, યાહાટી તુમા માન માઆઇ ટાકાં કોઅતાહા.
બાકી આમી તુમા માન માઆઇ ટાકાં હોદતા આતા, કાહાકા માયે તુમહાન હાચ્ચાં આખી દેનહા, જીં માયે પોરમેહેરા આબહા પાઅને વોનાયો, એહેકેન તે આબ્રાહામાય નાંય કોઅયા.
તોવે ચ્યાહાય ઈસુલ ઠોકાંહાટી દોગડા ઈશ્યા, બાકી ઈસુ દેવાળામાઅને ઠાવકોજ જાતો રિયો.
યા લીદે, ઈસુયબી લોકહાન પોતે લોયા કોઇન પવિત્ર કોરાહાટી યેરૂસાલેમ શેહેરા બાઆ દુઃખ વેઠયાં એને મોઅઇ ગીયો.