40 બાકી બીજે પેલ્લાલ ઠોપકાડીન આખ્યો, “તું પોરમેહેરાલ બી નાંય બિઅયા કા, તુલબી હારકી શિક્ષા મિળી ગીયી.
જોવે ચ્યે યેને તોવે યોક પારગોજ દિહી રોય ગીઈલો, તોવે ચ્યાહાન યોક-યોક દીનાર એટલે પુરાં દિહા મજરી મિળી.
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “ઓ વોછો બોરહો કોઅનારાહાય, તુમા કાહા ગાબરાતાહા?” તોવે ચ્ચાય ઉઠીન વારાલ એને લાફાહાન દોમકાડયા, એને બોદા શાંત ઓઅઇ ગીયા.
આંય તુમહાન ચેતાવણી દેયન આખતાહાવ કા કાદાલ બીયના નાંય, બાકી જો માઆઇ ટાકી હોકે એને ચ્યા પાછે નરકા કોળીમાય ટાકી હોકહે, ચ્યા પોરમેહેરાલ બીયજા, આંય હાચ્ચાં આખતાહાવ ચ્યા પોરમેહેરાલ બીયજા.
શિક્ષા બોગાવનારહા એને ચ્યાઆરે જ્યા બાંડ હુળીખાંબાવોય ચોડાવલા આતા ચ્યાહાય બી ચ્યા નિંદા કોઇન આખ્યાં, “તું ખ્રિસ્ત હેતો, તોવે પોતાલ એને આમહાન બોચાવ.”
એને આપા તે ન્યાયા નુસાર સજા બોગવી રીયહા, કાહાકા આપહાય જુઠા કોઅયા તી બોગવાં પોડહે, બાકી યે જુઠા કાય નાંય કોઅયાહાં.”
જ્યા લોક ગન્દે કામે આંદારામાય કોઅતાહા, ચ્યાહાઆરે ભાગીદાર મા બોનહા, બાકી લોકહાન આખા કા યે કામે ખારાબ હેય.
“ઓ પ્રભુ, બોદા લોક તુલ બિઅતાહા, એને ચ્યે બોદે તો નાંવા સન્માન કોઅતેહે, કાહાકા તુંજ પવિત્ર પોરમેહેર હેય, બોદી જાતી લોક તો પાહાય યેતહે, એને ચ્યે ભક્તિ કોઅતેહે, કાહાકા તો ધાર્મિક કામે બોદહાન હારેકોય ખોબાર હેય.”
એને ચ્યે પીડા એને ફુડકાહા લીદે હોરગ્યા પોરમેહેરા નિંદા કોઅયી બાકી પોતે-પોતાના કામહાથી પોસ્તાવો નાંય કોઅયો.