51 તોવે ઈસુવે આખ્યો, “આમી બાસ કોઆ” ઈસુવે ચ્યા કાનાલ આથ લાવીન ચ્યાલ હારો કોઅયો.
એને ચ્યાહા માઅના યોક જાંઆય મહાયાજકા ચાકારાલ ઠોક્યો એને ચ્યા જમણો કાન કાપી ટાક્યો.
તોવે ઈસુય મુખ્ય યાજકાહાલ એને દેવાળા રાખવાળ્યા આગેવાનહાન એને વડીલાહાન આખ્યાં, “કાય તુમા માન ડાખૂ હોમજીન દોઓરાં હાટી તારવાય એને ડેંગારા લેઈને યેનાહા કા?
જોવે આંય ચ્ચાહા આરે આતો, તો માયે તો સામર્થ્યા નાવાકોય, જીં નાંવ તુયે માન દેનલા હેય, ચ્યાહાન હાચવી રાખ્યાં, એને માયે ચ્ચાહાન હાચવ્યા એને જ્યા ટાકાય જાયના નક્કી આતા, ચ્ચાલ છોડીન ચ્યામાઅને કાદોજ નાંય ખોવાયો, તોવે પવિત્રશાસ્ત્રામાય જીં લોખલાં આતા તી પુરાં ઓએ.
બાકી પાઉલે ઉચા આવાજા કોય બોંબલીન આખ્યાં, “પોતે પોતાલ કાય નુકસાન નાંય કોઅના, કાહાકા આમા બોદા ઈહીંજ હેજે.”
જુઠાકોય નાંય આરતો, બાકી હારાકોય જુઠાલ જીતી લે.
આંય તોજ પાઉલ જો તુમહે હામ્મે બોલવાથી બિઅતાહાવ, બાકી તુમહેથી દુર રોવાથી ઇંમાતવાળો બોની જાતહાવ, તુમહાન ખ્રિસ્તા નમ્રતા, એને કોમળતા લીદે વિનાંતી કોઅય રિયહો.