42 “જો તો યોજનામાય શક્ય ઓરી, તે માન યા દુઃખામાઅને બોચાડ, જીં માયેવોય યેનારાં હેય.”
ચ્યે સમયે ઈસુવે આખ્યાં, ઓ આબા, હોરગા એને દોરતી પ્રભુ, તો આભાર માનતાહાવ કાહાકા તુયે યો બોદ્યો વાતો ઓકલ્યેવાળા લોકહાન એને હોમાજદાર લોકહાન નાંય, બાકી જ્યા લોક સાદા સુદા હેય ચ્યાહાન દેખાડયોહો.
હાં, ઓ આબા, કાહાકા તુલ ઈંજ ગોમ્યા.
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “તુમા ઈ નાંય જાંએ કા તુમા કાય માગતેહે? કાય તુમા બોગવાં હાટી તિયાર હેય, જેહેકોય આંય બોગાવનારો હેય, મોઅરાંહાટી જેહેકોય આંય મોઅહી?” ચ્યાહાય ઈસુલ આખ્યાં, “આમહે કોય ઓઅઇ હોકી.”
પાછો ઈસુ વાહાયોક દુઉ ગીયો એને મેંડયે પોડયો એને પોતે ચેહેરો દોરત્યેવોય ટેકાડી દેનો એને પ્રાર્થના કોઅરા લાગ્યો, “ઓ પિતા, નોકીજ બોની હોકેત યા દુઃખા પિયાલો માથી દુઉ ઓઅઇ જાય, તેરુંબી જેહેકોય આંય વિચારતાહાવ તેહેકેન નાંય, બાકી જેહેકોય તું વિચારતો તેહેકોયનુજ ઓએ.”
આજુ યોકદા પાછા જાયને ચ્યે ઓહડી પ્રાર્થના કોઅયી કા, ઓ મા આબા જોવે વાટકો પિયા વોગાર માયેપાઅને નાંય ઓટી હોકે, તે તું તો મોરજયેકોય ઓઅરા દે.
ચ્યાહાન છોડીન તો પાછો ગીયો, એને તીજ વાત પાછી આખીન, તીજેદા પ્રાર્થના કોઅયી.
“તો રાજ્ય યેય, તો મોરજી જેહેકોય હોરગામાય પુરી ઓઅહે તેહેકોય દોરત્યેવોય બી ઓઅય.
એને ઈસુવે આખ્યાં, “ઓ આબા, ઓ પિતા, તોથી બોદાંજ બોની હોકહે, માન યા દુઃખા પાયને દુઉ કોઅઇ દે, તેરુ આંય આખું તેહેંજ નાંય, બાકી તું જીં આખે તેહેંજ બોને.”
તોવે ઈસુવે આખ્યાં, “આબા, ચ્યાહાન માફ કોઓ, કાહાકા ચ્યા કાય કોઅતા ચ્યા જાંએત નાંય” ચ્યા ફાડકે વાટી લા હાટી ચ્યાહાય ચિઠ્ઠી ટાકી.
તોવે ઈસુવે પિત્તરાલ આખ્યાં, “તો તારવાય દુઉ કોઓ, જીં દુઃખ બોગવાં પોરમેહેર આબહે માન દોવાડયો કાય આંય તી નાંય બોગવું?”
ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “મા ખાઅના પોરમેહેરા મોરજી પાલન કોઅના હેય જ્યેં માન દોવાડયો, એને ચ્યા કામાલ પુરાં કોઅના હેય, જીં માન હોપલા હેય.
“આંય પોતે કાય નાંય કોઇ હોકતાહાવ, આંય લોકહા ન્યાય તેહેકેન કોઅતાહાંવ, જેહેકેન પોરમેહેર આબો માન ચ્યાહા ન્યાય કોઅરા આખહે, એને મા ન્યાય હાચ્ચો હેય, કાહાકા આંય મા મોરજયેકોય નાંય ન્યાય કોઉ, બાકી મા દોવાડનારા મોરજયેકોય કોઅહુ.
કાહાકા આંય મા મોરજી પુરી કોઅરાહાટી નાંય, બાકી જ્યેં માન દોવાડયોહો ચ્યા મોરજી પુરી કોઅરાહાટી હોરગામાઅને યેનહો.
જોવે ચ્યાય નાંય માન્યા તોવે આમા ઈ આખીન ઠાવકાજ ઓઅઇ ગીયા, “પ્રભુવા ઇચ્છા પુરી ઓએ.”